Tweede huis en permanente bewoning

NES – Hoe zit het ook alweer met bewoning van huizen die voor permanente bewoning zijn, maar ondertussen als tweede huis of recreatiewoning worden gebruikt? Soms mag dat, maar hoe zit dat eigenlijk? Het is nog niet eens zo heel lang geleden dat tientallen huizen in de kernen van de Amelander dorpen waren opgekocht door mensen van de wal, die er slechts een paar weekjes per jaar gebruik van maakten. De rest van het jaar zaten de gordijnen dicht en was er nooit een lichtje te zien. Veel gemeenten die het vooral van de recreatie moeten hebben klagen daar over.

Ameland was er redelijk vroeg bij om die ontwikkeling te stoppen. Opkopen in de dorpen door vakantiegangers wordt tegen gegaan door de huisvestingsvergunning die benodigd is. Het is de leefbaarheid in de dorpen ten goede gekomen.

Het onderwerp kwam onlangs in raadsvergaderingen aan de orde met betrekking tot het huis aan de Burgemeester Waldastraat nummer 4, beter bekend als De Cappenburght. F. Kappenburg leek een en ander te regelen met de gemeente, terwijl het pand op nummer 4 feitelijk niet eens van hem is.

De woning is in eigendom van B. Kappenburg en R. Kappenburg, F. Kappenburgs kinderen. Zij verkregen het huis al op 17 januari 1986 in eigendom. Het wordt niet permanent bewoond, terwijl de bestemming ‘wonen’ is. Dit houdt in dat dit een woning is die permanent bewoond moet worden, tenzij toestemming is verleend hiervan af te wijken. “Deze toestemming is eind jaren ‘80 aan de huidige eigenaren verleend. Het gebruik van de woning is in het bestemmingsplan opgenomen als toegestaan te gebruiken anders dan voor permanente bewoning, het zogenaamde ‘overgangsrecht’”, schrijft gemeente Ameland. De woning mag gebruikt worden voor recreatie of als tweede woning. Als de kinderen Kappenburg het huis verkopen, dan vervalt dat overgangsrecht en moet de woning weer permanent worden bewoond.

Op Ameland staan meer huizen die gebruik maken van dit ‘overgangsrecht’.

→ lees hier Vermaningspadmuur mag niet gebouwd