Och Moeke hoor eens even

HOLLUM – Het eiland barst van de verhalen.

Wij verzamelen ze hier voor u. Anekdotes, geschiedenissen, reisverhalen, sprookjes: als het maar een link heeft met Ameland. De link kan het onderwerp zijn of de auteur.

Via deze link komt u bij alle verhalen.

Hieronder het verhaal van Lia Hoekstra.

Och Moeke hoor eens even……

In mijn lagere schooltijd (1954-1960) op de openbare school in Hollum was zingen een vak, waarop je werd beoordeeld voor een rapportcijfer (8).

In de novembermaand werd hard geoefend om de sinterklaasliedjes zo mooi mogelijk te laten klinken op de grote dag, 5 december.

Dan werd het gymnastieklokaal omgetoverd tot theaterzaal, met op het podium voor het wandrek  de stoel van Sinterklaas, daarnaast het prachtige kleine orgeltje van ome Minne (Kanger). Rijen gymbanken dienden als zitplaats voor de schoolkinderen en daaromheen was  ruimte voor het publiek: ouders, familie en dorpsgenoten. Meester Hoeve was regisseur en dirigent, ome Minne met de subtiele klanken van dit kleine orgeltje was het orkest. Het grote koor bestond uit leerlingen van de hele school. Als iedereen was verzameld, kinderen en publiek, kon de voorstelling beginnen. Gespannen, op z’n zondags uitgedost met mooie kleren en een strik in het haar, waren we er klaar voor. Om in de stemming te komen werden eerst bekende sinterklaasliedjes gezongen en zo werd de spanning opgebouwd.

En dan waren daar Sint en Piet. Dit keer geen nep Sinterklaas en Piet, nee het was de echte Sint, die hele oude waardige heer uit Spanje, die alles van iedereen wist. Het besef dat die deftige zware stem verdacht veel op die van onze ome Jaap Klaassen leek, was er toen nog niet. En die lenige zwarte Piet, die tot bovenin het wandrek klom onze buurman Klaas Zandstra, nee geen denken aan.

Na de begroeting met vrolijk gezang uit misschien wel honderd kinderkelen kwam Sinterklaas aan het woord. Eerst werd de eilandpolitiek besproken en veel dorpsgenoten werden tot grote hilariteit op de hak genomen. Daarna ging het dikke boek voor de kinderen open en al of niet zongen zij een liedje met begeleiding van ome Minne op het kleine orgeltje.

Is het dan verwonderlijk dat als je via Persbureau Ameland de regels van het volgende liedje leest, de heimwee naar vroeger toeslaat:

Och Moeke hoor eens even – een pop had ik zo graag- zou Sinterklaas ze geven – als ik er hem om vraag – moe lacht en zei ik weet het niet – je moet het maar eens vragen Griet.

Aan het einde van het schoolfeest stond de schimmel buiten te wachten en liet Sinterklaas zien dat paardrijden hem ook niet vreemd was. Met begeleider Hannes de Jong (lid van de oudercommissie) werd een feestelijke rondrit door het dorp gemaakt, het muziekkorps voorop, onder grote belangstelling van de Hollumers.

En dan daarna, naar eilander traditie Grote Sunneklaas en de volgende ochtend körfke zoeken.

Lia Hoekstra

November 2012

Naschrift:

Het orgeltje van ome Minne was eigendom van de doopsgezinde gemeente in Hollum en werd voor de gelegenheid vervoerd naar het gymnastieklokaal van de OLS. Tegenwoordig wordt het beschouwd als antiek en heeft het een ereplaats naast de preekstoel.

>>> lees hier meer over Sinterklaas op Ameland