Ingezonden – Open brief aan gemeenteraad

HOLLUM – Jacob Kiewied schrijft een open brief aan de gemeenteraad van Ameland, ook over de wellness met hotel. Een ingezonden mededeling, PA plaatst ze van harte om discussie op gang te brengen, verschillende visies op een zaak te laten zien en om zaken helder te krijgen. De verantwoordelijkheid voor de inhoud van de ingezonden brief ligt bij de afzender.

Open brief aan de gemeenteraad van Ameland

Buren, 18 oktober 2019.

Naar aanleiding van een stuk in de Leeuwarder Courant van 23 september j.l. “Wellness op Ameland moet met hotel”, deze reactie.

Ameland is de laatste 60 jaar veranderd van hoofdzakelijk agrarisch en bescheiden zeevarend naar een eiland wat van het toerisme leeft. Het toerisme groeit nog steeds. Op enig moment zal het punt bereikt worden dat de draagkracht van het eiland maximaal benut wordt. Een verzadigingspunt wat voor de één wellicht eerder wordt bereikt dan voor de ander.

Symptomen van verzadiging die we de laatste jaren kunnen waarnemen zijn er genoeg:

  • De veerdienst en haar werknemers, doen erg hun best maar staan welhaast voor een mission impossible. Varen met relatief grote boten, op het wantij van een compleet “verruïneerd” Wad*. Waardoor een groot deel van de vaak overvolle boten niet meer op tijd kan varen.
  • De vaarwegbeheerder (het Rijk) is, vooral de laatste jaren, heel veel geld aan baggerkosten kwijt, dweilen met de kraan open. De vaarwegbeheerder (het Rijk) heeft al de mogelijkheid geopperd om een tunnel naar Ameland te willen realiseren.
  • Het parkeren in Holwerd is af en toe een crime, met drukke perioden wordt uitgeweken naar een weiland bij het dorp Holwerd. De pendelbus geeft vertraging en gedoe.
  • Bij zomerse dagen staat er s’morgens een heuse file van Holwerd naar de veerdam.
  • Opgesloten tussen de hekken vaart een boot soms weg, dan wachten op de volgende (drukke) boot.
  • De parkeerplaats in Nes is onlangs verkleind en anders ingedeeld t.b.v. meer opstelstroken voor de veerboot. Het gevolg is krappe plaatsen, moeilijk en tijdrovend “halen en brengen” met af en toe aanrijdingen en gevaarlijke situaties tot gevolg.
  • In het hoogseizoen drukte bij de supermarkt, maar ook bij de huisarts, pinautomaten etc..
  • Het stroomnet, waterleiding, riolering raakt overbelast. Bij een flinke regenbui overstort van de riolering.
  • Te weinig personeel op Ameland, voor het personeel wat van de vaste wal komt geen geschikte woonruimte.
  • In het hoogseizoen enkele terrassen dicht wegens personeelsgebrek.
  • Toename (nachtelijk) overlast, geluid en vandalisme in de dorpen.
  • Toename van stress en daarmee stress gerelateerde gezondheidsklachten voor de inwoners.
  • De verbindingswegen en de rondweg lijken in het hoogseizoen wel een snelweg.
  • Afgelopen zomer had Ameland een vermelding in de top 5, van gemeenten met het hoogste alcohol gebruik. Waar Ameland zich wil profileren als sport eiland.
  • Toeristen klagen dat Ameland te druk c.q. toeristisch wordt.
  • Bijna elk weekend is er wel een “thema-weekend”, soms zelfs meerdere activiteiten.
  • Ongeruste berichten van Duitse jeugdkampen in de media over voor hen , ongunstige veranderingen op Ameland.
  • Ameland, hoewel kleiner dan Terschelling, ontvangt alleen net zoveel toeristen als Vlieland en Terschelling tezamen.
  • Geen of te weinig betaalbare woningen voor de Amelander jeugd.
  • Het oude vertrouwde bioritme van het eiland, zomers reuring en winters tijd om tot zich zelf te komen, gaat steeds meer verloren.
  • Amelander cultuur raakt in de verdrukking, dit gaat van jagen, vissen, en jutten tot de Amelander taal op het schoolplein.
  • Afname bio diversiteit.
  • Bij de laatste gemeenteraadverkiezing was er sprake van een aardverschuiving, een nieuwe partij kwam uit het niets met bijna de helft van de zetels, op zijn minst een teken van onvrede van de inwoners.

Dit zijn zomaar wat symptomen dat mijn inziens, het punt van verzadiging bereikt is.

Als je met mensen op het eiland spreekt hoor je vaak “je mag er niets van zeggen, want we moeten het er met zijn allen van hebben”. Wat mij betreft een dooddoener. Het is vaak het economisch gewin van een enkeling waarvoor de rest van de mensen (eilanders en toeristen) het moeten ontgelden.

Als je de toeristen vraagt waarvoor ze naar het eiland komen, dan spreken ze vaak over een “eilandgevoel wat al op de boot begint”. Als je dan doorvraagt naar wat dit eilandgevoel dan is, hoor je vaak het volgende:

  • Rust en ruimte, vrijheid, geen drukte. Geen 365/24 economie. Geen stress.
  • Grote brede stranden. Het ergens alleen kunnen zijn.
  • Kneuterige dorpjes, gezellige winkels, cafés en restaurants.
  • Mooie campings met jeugdherinneringen met de familie van vroeger.
  • Het Oerd, de venoot met vee en overige natuur.
  • Mooie musea, paardenreddingboot, museum van Nobel.
  • Het eiland, niet verbonden met de wal. Na de laatste boot kun je er niet af. De eilandsfeer.
  • Fietsen, wandelen, zwemmen, frisse lucht.
  • Nog echt donkere nachten (een zeldzaamheid in de Randstad).

Wil je als eiland het toerisme instandhouden, dan zou het bevorderen en instandhouden van dit “eilandgevoel” allesbepalend moeten zijn. Dit eilandgevoel is namelijk hetgeen waarvoor de toerist naar het eiland komt.

Dus alle nieuwe activiteiten beoordelen op het “eilandgevoel” wat in stand moet worden gehouden.

In extrema zou je kunnen stellen: ongebreidelde toeristengroei is een zeker recept voor een tunnel of dam, wat het einde van het eiland zou betekenen**.

Er is in 2018 een nieuwe gemeenteraad gekomen, veel oudgedienden zijn vervangen door jeugdige raadsleden. Een Deen heeft ooit gezegd: “Het leven wordt achterwaarts begrepen, maar moet voorwaarts geleefd worden”. In dat opzicht kan te veel verjonging een nadeel zijn, door gebrek aan ervaring.

Mijn advies aan de raad: ga door met de kwaliteitsverbetering en verduurzaming van de afgelopen decennia, want stilstand is achteruitgang. Stel een “bed voor bed” regeling in werking. Eén nieuw bed, dan een oud bed inleveren. Leg alle activiteiten langs de maatstaf van het instandhouden of bevorderen van het “eilandgevoel”. Zodanig dat boven genoemde ongewenste symptomen afnemen of verdwijnen.

Het aantal bedden is een belangrijke graadmeter voor de toeristendruk op het eiland. De rust, ruimte en het eilandgevoel zijn de kip met de gouden eieren voor het eiland.

Rust en ruimte worden steeds schaarser in Nederland en West Europa, en daarmee steeds meer waardevol. “Alles van waarde is weerloos” is hier zeer van toepassing, alleen daarom al zou de Raad zorgvuldig moeten wegen.

Uit het krantenartikel van 23 september begrijp ik dat het bestemmingsplan door de Raad gewijzigd moet worden om hotelbouw mogelijk te maken.

100 kamers geeft 200 nieuwe bedden. Dit geeft meer toeristendruk op het eiland.

Bij een “Bed voor bed regeling” zouden 200 bedden ingeleverd moeten worden.

Lever je geen bedden in, dan is waarschijnlijk het volgende aan de hand:

Voor een hotel van deze omvang zijn circa 10 medewerkers nodig, gevolg: Meer drukte op het eiland, meer druk op het woningbestand, meer druk op het personeelsbestand, afname van het “eilandgevoel”, toename ongewenste symptomen. Feitelijk zet je zo het eiland meer en meer op slot!

Een “No-go” voor bestemmingsplan wijziging zou een logisch gevolg zijn.

Tot slot: laat een “luxeprobleem” wat de toename van het toerisme in de ogen van sommigen is, zich niet ontwikkelen tot een echt probleem. We zitten niet te wachten op een Venetië, een Amsterdam of dichter bij huis een Giethoorn of een Sylt.

Het veel genoemde “eilandgevoel”, een ongrijpbaar containerbegrip, kan zomaar verdwijnen. Het is daarom niet vanzelfsprekend dat de toeristen altijd blijven komen. Resultaten uit het verleden, bieden geen garantie voor de toekomst, luidt het bekende gezegde.

De komende jaren is er nog veel “gratis geld” beschikbaar, dus projectontwikkelaars blijven komen en proberen het eiland vol te bouwen en eraan te verdienen. Daar is op zich niets mis mee. Aan B & W en de Raad als hoogste besluitvormende orgaan de dure plicht om de balans te bewaken, en waar nodig een streep te trekken. Juist “omdat we het er met zijn allen van moeten hebben”.

Uiteindelijk is het eiland ook nog een plek waar mensen met plezier willen wonen leven, en recreëren.

W.G. Jacob Kiewied

*het wad is verruïneerd t.g.v. menselijke activiteit, veelal vergund en toegestaan door het Rijk, t.g.v gas-, zout-, zand-, schelpenwinning. Door intensieve mosselvisserij op het Westelijk Wad, mechanische kokkelvisserij in het verleden, baggeren, vaarwegverdieping, landaanwinning enz., is de structuur en morfologie van het Wad veranderd.

** er is internationaal onderzoek gedaan naar de impact op sociaal gebied na het aanleggen van een tunnel of brug naar een eiland, het zou interessant zijn om te onderzoeken wat dit voor Ameland zou betekenen

Dossier Aqua Plaza

Jeanet de Jong
Jeanet de Jong

Jeanet de Jong stopt op 31 augustus 2023 met haar Persbureau Ameland. De nieuwsvoorziening wordt onder dezelfde naam, met een ander logo en andere opmaak als nieuwsblog voortgezet door een externe partij. De mailadressen gekoppeld aan de website verdwijnen.

Artikelen: 18280

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *