Geel Wit Kampioen: Trainer Duco en topscorer Lars over top seizoen

Na een sterk seizoen in de vierde klasse mag Geel Wit zich kampioen noemen. Een prestatie waar Ameland trots op kan zijn. We spraken met trainer Duco Mulder en topscorer Lars Molenaar over het kampioenschap, eilandvoetbal en de verwachtingen voor het komende jaar in de derde klasse.

Kunnen jullie kort iets over jezelf vertellen? Wie zijn jullie en wat doen jullie naast het voetbal?

Duco:
Ik ben 46 jaar en woon in Leeuwarden. Ik train al zeventien jaar verschillende teams en heb daarnaast een kitbedrijf. Mijn vrouw en ik hebben drie dochters en een caravan op Ameland, waar we al jaren in het seizoen verblijven. Zo is ook het contact met Geel Wit ontstaan. Toen ik hoorde dat ze op zoek waren naar een nieuwe trainer, heb ik de stap gewaagd.

Lars:
Ik 33 jaar, geboren en getogen op Ameland en spits bij Geel Wit. Ik werk nu bij Metz Verhuur en Beheer als technisch medewerker. Daarvoor had ik twaalf jaar lang mijn eigen fietsverhuurbedrijf. Sinds vorig jaar ben ik daarmee gestopt.

Gefeliciteerd met het kampioenschap! Waar hebben jullie dit succes aan te danken?

Duco:
Ik had al wat wedstrijden van de selectie gezien voor ik begon als trainer, daardoor wist ik: hier zit kampioenspotentie in. Dat noemen ze ook wel de Leeuwarder bravoure, want het moest natuurlijk allemaal nog wel gebeuren.
Het begin was best rommelig en niet direct makkelijk. Ik stapte natuurlijk als onbekende in, kende de jongens niet en we hadden een selectie van bijna 40 man. De eerste wedstrijden tegen de Heerenveense Boys en Stiens waren pittig, waardoor je achteruit moet lopen omdat je anders op je donder krijgt. Niet het spel dat we wilden spelen.
Ook heb je er mee te maken dat Amelanders in de zomer hard werken en dus in de maanden januari en februari vaak op vakantie gaan en er ook Amelander feestjes zijn, waardoor je zomaar een heel middenveld mist. Hoewel dat natuurlijk logisch is, frustreert dat als trainer wel eens. Door te schuiven met spelers van het tweede en eerste, los je het dan op. Toen de structuur kwam en het geloof terugkwam in het team, begon de motor echt te draaien. We deden het met z’n allen.

Lars:
Het is fantastisch om als speler 28 doelpunten te maken, maar dat doe je nooit alleen. We winnen als een team en verliezen als een team. Ik ben trots dat ik vierde topscorer van Friesland ben geworden, maar dat had ik niet kunnen doen zonder de assists van teamgenoten. Het hele team heeft deze prestatie geleverd.

Wat waren voor jullie de mooiste momenten van dit seizoen?

Duco.:
De thuiswedstrijd tegen Tijnje was een keerpunt. We hadden de underdog positie en pakten die wedstrijd overtuigend. Daarna kwam het geloof: “we kunnen dit echt”. Dat na het laatste fluitsignaal iedereen het veld op kwam na de wedstrijd tegen VWC, vond ik ook geweldig.

Lars:
Voor mij was die eindsprint ook het mooiste: wedstrijd na wedstrijd winnen, het vertrouwen voelen groeien, en dan de ontlading na de overwinning op VWC. Elke winstpartij voelde beter, en de euforie werd met de week groter.

Lars, jij was topscorer dit seizoen. Zit er een doelpunt tussen dat je vooral bij is gebleven?

Ik wil natuurlijk niet opscheppen, maar er zijn veel mooie doelpunten geweest! Een omhaal tegen Tijnje, een hakje, ballen vanaf de middenlijn. Tegen koploper Renado scoorde ik vier keer. Dat zijn momenten waar je als spits blij van wordt

Wat viel er tegen dit seizoen of waar is nog winst te behalen?

Duco:
We hebben het zeker niet altijd makkelijk gehad. De nederlaag tegen Terschelling thuis (2-3) was zo’n moment. Als trainer is t soms lastig als de biertjes rijkelijk vloeien de avond voorafgaand aan een wedstrijd. Het hoort er allemaal bij en ik heb er begrip voor, maar het helpt niet altijd mee voor de wedstrijdprestaties, het ritme en resultaat.

Lars:
Die gezelligheid op het eiland is belangrijk en we zijn niet vies van een biertje, maar die avonden hakken er wel in. Soms zijn er wedstrijden waar je gewoon niet scherp genoeg bent. En dan mis je net het verschil. Maar goed, dat hoort ook een beetje bij het amateurvoetbal. Op vrijdagavond Nescafé en zaterdag een beetje op tijd naar bed – ik merk dan zeker wel het verschil in mijn spel.

Volgend jaar derde klasse. Wat verwachten jullie daarvan?

Duco:
Ik denk dat we ook in de derde klas genoeg in huis hebben om bij het linker rijtje te eindigen. We nemen afscheid van drie jongens die veel voor het team betekend hebben. Vooral Ross Baars was een sleutelspeler achterin die we erg gaan missen. Dat wordt lastig op te vangen, maar we krijgen er drie talentvolle jeugdspelers bij en ik heb vertrouwen in de groep.

Lars:
Ross was voor ons echt een steunpilaar. Die gaan we missen. Maar als de ploeg bij elkaar blijft, kunnen we goed meedoen in de middenmoot. Misschien zelfs nacompetitie halen als kers op de taart. Eén ding is zeker: er meteen weer uitvliegen is voor mij geen optie.

Hoe zit het met de aanwas voor het eerste elftal?

Duco:
We gaan binnenkort overleggen over de selectie voor volgend jaar. Maar het is mooi om te zien dat er vanuit de jeugd veel talent aankomt. En ook het jaar daarna zien we goede lichtingen. Dat geeft vertrouwen voor de toekomst.

Tot slot, Lars: denk je al aan een rol als trainer wanneer je zelf mogelijk stopt als voetballer?

Lars:
Ik train nu al af en toe jeugdteams en vind dat geweldig. Zolang ik fit blijf en de jeugd niet voor de voeten loop, blijf ik zelf spelen. Maar ooit de overstap naar trainer maken? Zeker. Ik wil mijn kennis blijven delen en beleef plezier aan het jeugdige enthousiasme van de jongere spelers.