Ingezonden – Nog zo’n coronaseizoen?

HOLLUM – Hans Hoogendijk observeerde de gasten van de afgelopen maanden. Deed de drukte het eiland goed? Hij vraagt zich af: "Willen we dit?" Een ingezonden mededeling, PA plaatst ze van harte om discussie op gang te brengen, verschillende visies op een zaak te laten zien en om zaken helder te krijgen. De verantwoordelijkheid voor de inhoud van de ingezonden brief ligt bij de afzender.

Nog zo'n coronaseizoen?

Het eerste coronaseizoen voor het eiland zit erop. Wat in het voorjaar een vloek was voor het toerisme bleek een zegen voor de natuur. Flora en fauna beleefden een ongekende tijd vol groei en bloei.

Over de eerste schrik heen ging het in mei los. En hoe! Velen maakten kennis met voor hen nieuwe randverschijnselen van het toerisme. En die waren bepaald niet positief. Quads die door het bos scheurden, crossfietsers die niet alleen zonder bel de officiële fietspaden onveilig maakten, maar ook hun eigen parcoursen uitzetten rond zo ongeveer elke boom op het eiland. Honden die uiteraard riemloos door duin, bos en strand raasden. Strandovergangen die twee, drie keer zo breed werden. Deden de “gasten” het niet, dan hielp de gemeenteshovel wel een handje door achteloos het stuifzand aan de kant te schuiven. Overal zijn nieuwe duinovergangen ontstaan. De verstuivingen in het Hollumerbos zijn nu door mens en machine zo breed geworden dat er met gemak een mammoettanker doorheen kan. De duintoppen werden vaak beklommen door hele families en dan maar naar beneden springen en glijden waarbij met gemak een halve kuub zand plus helm meekwam. Het sterkste staaltje maakte ik mee bij een van de schaarse bordjes “Kustbeveiliging. Niet betreden”. Een groep kinderen daverde over het duin. Plots een kreet van een – duidelijk niet gespeeld – angstige vader. “Weg daar. Terug. Er liggen mijnen, denk ik”. De man had het bordje verkeerd begrepen….

Handhavers heb ik niet of nauwelijks gezien. Als je al de euvele moed had om mensen er op te wijzen dat de duinen onze enige bescherming zijn als er een noordwester staat en zij al lang weer thuis zitten, dat honden in het bos echt aan de lijn moeten, dat er zelfs voor crossfietsers regels zijn, leverde dat meestal – om het voorzichtig te zeggen – geen positieve reactie op.

De Waddenliefhebbers die ons eiland meestal bezoeken waren ineens in de minderheid, leek het wel. En als je ze al tegenkwam, werd er meewarig, moedeloos en soms boos gereageerd op alles wat zich nu op “hun” eiland afspeelde.

Covid-19 is nog lang niet verdwenen. Wie weet hoeveel seizoenen we er nog mee te kampen zullen hebben. Fysiek, economisch maar ook in het gevoelsleven op de Ouwe Pôlle. Het lijkt mij geen slechte gedachte dat we in de betrekkelijke rustperiode waarin we nu even verkeren ons de vraag stellen: willen we dit? En als we dat niet willen, kunnen we daar dan iets aan doen.

Hans Hoogendijk

Dossier Corona