Verhalen van Ameland

HOLLUM – Het eiland barst van de verhalen.

Op de website van Persbureau Ameland gaan we die verhalen verzamelen.

U kunt de verhalen die u al geschreven heeft of de verhalen die u in uw hoofd heeft en nog gaat opschrijven opsturen.

Anekdotes, geschiedenissen, reisverhalen, sprookjes: als het maar een link heeft met Ameland.

De link kan het onderwerp zijn of de auteur.

Stuur hier uw verhaal, gedicht of column in.

We plaatsen alleen originele verhalen waarvan u het copyright hebt en houdt.

U vindt de verhalen onder ÔSLACH & EXTRA'S in het hoofdmenu, in de submenubalk onder de titel

Verhalen van Ameland.

>>> lees hier informatie artkelen over Ameland

Zet hem op de appHet verhaal van vandaag:

Ode aan de Johannes Frederik

Opgroeien in de vijftig-zestiger jaren op Ameland, met name in Hollum, betekent vertrouwd zijn met het fenomeen paardenreddingboot.

De stoomfluit van de zuivelfabriek, Minne Kanger die gehaast door het dorp fietst, Oene die de paarden van het land haalt: de reddingboot gaat uit.

Is er een schip in nood of is het slechts een oefentocht?

Er klinkt geratel van de wielen, het briesen van de paarden.

We rennen naar het huis van tante Sina, waar de bijzondere optocht spoedig langs zal komen.

De kar van Arend Nachtegaal komt voorbij, volgeladen met zwemvesten en andere hulpattributen. Soms mogen we meerijden, we zijn geen toerist maar horen bij de entourage.

Heel wat keren maken we de tewaterlating mee van de ‘Van Rietschoten’ of de ‘Abraham Fock’.

Echter, tijden veranderen. In het moderne reddingswezen en in een tijd van snelheid en technisch vernuft zijn de vroegere boten verouderd. Het systeem van tewaterlating met de paarden neemt teveel tijd.

Ook de hulpvraag is veranderd. Een snelle actie is vaak van levensbelang bij het ziekenvervoer naar een ziekenhuis aan de vaste wal.

De paardenreddingboot van toen is nu een toeristische attractie, maar wel één die jaarlijks vele duizenden bezoekers trekt.

Fietsen langs de dijk vanaf de aanlegsteiger in Nes naar Hollum is iedere keer weer thuiskomen.

Een spiegelgladde terugtrekkende zee, honderden schapen op de dijk, ontelbare vogels en de zilte geur van het Wad laten de tijd even stil staan.

In de verte nadert de Ballumer Bocht. In het haventje ligt een kleine boot aangemeerd, de ‘Johannes Frederik’. Dit is de reddingboot van nu.

Ik stap even af en denk terug aan 19 oktober 1999, de dag dat we onze vader in kritieke toestand met deze reddingboot naar een ziekenhuis aan de wal brachten.

De eilanddokter had alles geregeld: ambulance, reddingboot en ziekenhuisopname.

Als ik nu naar dit kleine bootje kijk besef ik de techniek en de organisatie die erbij komt kijken. We dachten hier niet aan, toen, we waren te gespannen en bezorgd over de situatie.

Terugdenkend zie ik onze doodzieke vader op de brancard, die aan boord wordt vastgezet in de daartoe bestemde ruimte. Samen met mijn broer sta ik ernaast, de motoren brullen en met vliegende vaart zijn we binnen een kwartier in Holwerd.

Ik herken de eilandjongens uit mijn jeugd, het zijn nu bekwame bemanningsleden, ze bedienen radar en alle apparatuur feilloos. Ze wensen ons het beste en gelukkig, na een verblijf van enkele weken in De Sionsberg in Dokkum gaat het met vader wat beter.

Op 16 juli 2000 verliet hij het eiland voorgoed, weer met de ‘Johannes Frederik’.

“Het beste, Hoekstra”, klonk het ook toen.

Op 18 juli keerde zijn stoffelijk overschot met de gewone veerdienst  naar het eiland terug.

Oktober 2000

© Lia Hoekstra

Jeanet de Jong
Jeanet de Jong

Jeanet de Jong stopt op 31 augustus 2023 met haar Persbureau Ameland. De nieuwsvoorziening wordt onder dezelfde naam, met een ander logo en andere opmaak als nieuwsblog voortgezet door een externe partij. De mailadressen gekoppeld aan de website verdwijnen.

Artikelen: 18280

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *