Mechtelien Greve ‘Het eiland is iedere keer weer anders’

In de rubriek ‘Verliefd op Ameland’ praten we met mensen die hun hart verloren zijn aan het eiland of aan iemand op het eiland. Mensen die voor de liefde naar het eiland zijn gekomen of mensen die uit liefde voor het eiland elk jaar weer terugkeren. Vandaag vertelt Mechtelien Greve (65) over haar liefde voor Ameland, het eiland dat haar telkens nieuwe inzichten geeft. 

‘De eerste keer dat ik op Ameland kwam, was in 1995 met ons gezin. Ik ben opgegroeid in Den Haag aan het strand, en hoewel het Amelander strand gelijk als thuis voelde, dacht ik niet gelijk over Ameland als ‘mijn’ eiland. In de jaren erna zijn we dan ook de andere Waddeneilanden gaan verkennen of gingen we op vakantie naar Frankrijk. Maar toen we in 2003 wat geld te besteden hadden om een vakantiehuisje te kopen, waren we er al snel over uit dat dit huisje op Ameland moest staan.
Schiermonnikoog en Vlieland zijn te klein, Terschelling voelt meer als een jongereneiland en Texel ligt te dicht bij Noord Holland. Ameland is een familie eiland. Er is zoveel rust en ruimte, en toen we daadwerkelijk gingen kijken naar huisjes was het bij het eerste huisje meteen raak. Onze labrador ging direct in de tuin liggen rollenbollen, zo van, ik ben thuis! Toen ik het huisje binnenstapte, werd ik  overspoeld door nostalgische gevoelens. Een oud lavet, en een ouderwetse Bruynzeel keuken brachten mij onmiddelijk terug naar mijn jeugd. Dit huisje moest het zijn. Inmiddels is dat huisje in Hollum op het oude stukje van Boomhiemke, achter de Amelander Kaap, alweer twintig jaar van ons.’

Het hoofd leeg maken

‘Om de twee maanden ben ik een week op Ameland, of probeer dat althans te zijn. Ik ben werkzaam in de terminale zorg en ben gespecialiseerd in rouw en verlies. Als ik in het huisje kom, gooi ik mijn tas ergens in de hoek en ga gelijk naar het strand om mijn hoofd helemaal leeg te maken. Dat is voor mij het summum van vrijheid.
Het eiland is ook iedere keer weer anders. Vooral het groene strand bij Ballum en hoe de natuur dat telkens kan veranderen, dat is prachtig. Er is steeds een totaal andere zee, zoals het licht daar schijnt is ongekend en die verschillende combinaties van natuur; het stuk groen waar de vogels nestelen, de wilde golfstroom, het drijfzand. Je voelt je daar zo klein en tegelijkertijd zo onderdeel van de natuur en het eiland. Het geeft steeds weer nieuwe inzichten. Het groene strand is dan ook een van mijn favoriete plekken op het eiland.’

Verbinding met de natuur en de eilanders

‘Een andere plek waar ik graag en vaak ben, is het pannenkoekhuis Onder de Vuurtoren. Toen Rob, de pachter van het restaurant, overleed, heb ik een seizoen in het pannenkoekhuis gewerkt om zijn vrouw Monique te helpen. Wat ik erg leuk vind, is dat daar iedere zondag vanaf 16.00 uur live muziek is. De huidige man van Monique, Paul, speelt daar dan Ierse en Engelse muziek en eens in de maand is er open podium. Dat is ontzettend gezellig en moet je echt een keer meemaken. Net als het Celtic Festival dat ze in juli organiseren. Dat beschouw ik wel als het hoogtepunt van mijn jaar. Het personeel rent zich dan een slag in de rondte en het is zo sfeervol met al die musici uit Nederland, Schotland, Ierland, doedelzakken en het Amelander koor. Echt geweldig!
Dat maakt het eiland voor mij ook zo bijzonder. Het is niet alleen het verbinden met de natuur, maar ook met de eilanders. Ik heb de afgelopen jaren zoveel mensen leren kennen, en ik heb veel respect voor de Amelanders. Het zijn hardwerkende mensen waarmee ik graag in gesprek ga over van alles en nog wat; van de invloed van het klimaat tot ruzie in een familie. De combinatie van het lekker buiten zijn en het contact met al die authentieke mensen, zorgt ervoor dat ik elke keer weer dankbaar ben als ik op de boot naar het eiland stap.’

Ga naar buiten en sta stil

‘Elke keer als ik op het eiland ben maak ik weer nieuwe herinneringen, en ze zijn eigenlijk allemaal prachtig. De ene keer sta ik vanuit het huisje oog in oog met reeën, of zie ik op het Oerd buizerds overvliegen, vallen bepaalde bloemen die hier groeien mij op. En een poos geleden zwom er zo’n twee kilometer lang een zeehond met mij mee tijdens mijn strandwandeling.  Of ik verwonder me over de creativiteit van de Amelanders tijdens de Kunstmaand. Het zorgt allemaal voor een gevoel van zingeving en verstilling.
Mijn advies voor mensen die voor het eerst naar Ameland gaan zou dan ook zijn om stil te staan bij wat je ziet en het tot je door te laten dringen, het te voelen. Huur een fiets en fiets het pad langs het wad helemaal af tot voorbij Hollum. Ga ergens zitten waar het mooi is en geef jezelf de tijd om daar ook even te blijven. En ga naar buiten! Vooral met kinderen is Ameland echt geweldig. Je kunt uren heerlijk tafelen bij het pannenkoekhuis terwijl zij lekker spelen in de speeltuin, maar je kunt ook excursies doen via het natuurmuseum of ’s nachts naar de adembenemende sterrenlucht kijken. Voor jonge kinderen is een emmer en een schepje vaak al genoeg om uren plezier te hebben.’

Woon jij op Ameland en heb je een bijzonder verhaal te vertellen voor een van onze rubrieken of ken je iemand met een goed verhaal die dat graag met ons wil delen? Laat het ons dan weten via info@persbureau-ameland.nl