Elly en Klaas Koning ‘We brengen het vakantiehuisje helemaal in de kerstsfeer’

In de rubriek ‘Verliefd op Ameland’ praten we met mensen die hun hart verloren zijn aan het eiland of aan iemand op het eiland. Mensen die voor de liefde naar het eiland zijn gekomen of mensen die uit liefde voor het eiland elk jaar weer terugkeren. Vandaag vertellen Elly en Klaas waarom zij al twintig jaar kerst en oudjaar vieren op Ameland.

‘Als kind ging ik al naar Ameland met mijn ouders’, vertelt Elly. ‘We verbleven destijds op nog vrij primitieve wijze op Klein Vaarwater. Wat ik me uit die tijd vooral herinner is dat mijn moeder opgehaald moest worden vanwege een blinde darm ontsteking. Ik moet toen een jaar of zes geweest zijn. Omdat er geen ambulance was en geen helikopter beschikbaar, werd ze met een lijkauto vervoerd op de boot.
De eerste keer dat Klaas en ik samen met de kinderen naar Ameland gingen was begin jaren tachtig. We gingen toen net door een moeilijke periode omdat we allebei zonder werk zaten. In een krantje zag ik een advertentie staan voor een caravan op Klein Vaarwater. Toen ik de mevrouw belde die hem verhuurde bleek al gauw dat het voor ons op dat moment veel te duur was. Maar die mevrouw begreep het helemaal en had zelf ook in zo’n situatie gezeten. Daarom kwam ze ons tegemoet en mochten we de huurprijs in twee keer betalen, zodat we toch vakantie konden vieren met ons gezin. De kinderen waren toen nog drie en vier jaar en we hebben de vakantie van ons leven gehad, die eerste keer op Ameland.’

Uitgestorven stranden

Klaas: ‘vanaf 2001 zijn we elk jaar op Ameland te vinden. We gingen eerst nooit in de zomer, maar altijd drie weken met kerst en oud en nieuw. Wij komen met name voor de rust naar het eiland en deze periode is dan echt perfect. Je kunt eindeloos wandelen zonder iemand tegen te komen. Vooral de eerste week van januari is het strand echt helemaal uitgestorven. We wandelen dan wat af en gaan daarnaast zoveel mogelijk onder het genot van een drankje en een bittergarnituur ergens gezellig zitten. We zijn echte Bourgondiërs, wat dat betreft!’
Elly: ‘Hele mooie herinneringen hebben we aan het dineren bij De Pepermolen, het restaurant destijds bij de strandopgang van Nes. Daar kwamen we heel veel. Net als bij De Viool, wat toen eigenlijk niet veel meer dan een huiskamer was, aten we bijna dagelijks. En de kinderen hadden altijd ontzettend veel plezier bij het strandpaviljoen in Buren, De Heksenhoed.’
Klaas: ‘Alles is nu zoveel duurder geworden dat we het dineren tegenwoordig lekker in het vakantiehuisje doen. Ik heb veertig jaar in de horeca gewerkt en mag nog altijd graag kokkerellen. In plaats daarvan gaan we gewoon wat vaker borrelen en een klein hapje eten.’

‘Jullie versieren het toch wel weer?’

Klaas: ‘Na de caravan zaten we eerst in een oud gebouw op de Duinweg in Nes via een kennis. Toen dit gebouw verkocht werd hebben we eenmalig een kerst thuis gezeten.
Kerst is voor ons altijd een bijzondere tijd van het jaar. Wij hebben jarenlang een enorm kerstdorp gemaakt in onze woonkamer. Dat had een lengte van 9 meter, was bijna anderhalve meter breed en zo’n 1.40 hoog. We kwamen daar zelfs twee keer mee op televisie en wonnen de fotowedstrijd Mooiste Kerstdorp van Nederland.’

Elly: ‘Het is vooral de sfeer rondom kerst, dat knusse, gezellige en warme gevoel, dat we zo fijn vinden. Ook vinden we het gewoon heel mooi om naar te kijken.’
Klaas: ‘Dat jaar besloten we te stoppen met het kerstdorp omdat het fysiek voor ons te zwaar werd om het steeds opnieuw op te bouwen. Toen iemand de spullen kwam kopen, vertelde diegene over zijn oom op Ameland die een huisje verhuurde. Dat huisje hebben wij vervolgens gehuurd en daar komen we nu al sinds 2017.’
Elly: ‘Het is een eenvoudig huisje op het erf van de eigenaar, zonder echte luxe, maar het heeft alles wat wij nodig hebben. Omdat we de eigenaar helpen met het onderhoud van het huisje mogen wij het goedkoop huren. De kerstsfeer nemen wij ieder jaar gewoon met ons mee. Als we voldoende ruimte hebben gaat er een kleinere uitvoering van het kerstdorp mee en flink wat kerstspullen en We versieren niet alleen het vakantiehuisje, maar ook het huis van de verhuurder en de ruimte eromheen. We hebben het buurtje ook wel een beetje aangestoken met onze kerstversiering, want steeds meer mensen versieren nu, en ze vragen ook ieder jaar of we wel weer gaan versieren.’

De vuurtoren van Ameland in de woonkamer

Klaas: ‘Sinds een jaar of vijf gaan we niet alleen in de winter, maar ook in het voorjaar en de zomer naar Ameland. Het eiland heeft een bijzonder plekje in ons hart en dat dragen we dan ook graag uit. Zo hebben we het toilet omgetoverd tot een klein Ameland museum met allerlei strand- en zee snuisterijen en hebben we zelfs jarenlang de vuurtoren van Ameland levensgroot in de woonkamer gehad. We hadden een foto van Nellie Wijnberg van de vuurtoren laten afdrukken op fotobehang. En ook onze hond, een Engelse Springer, kwam van Ameland. Al bleek al snel dat ik allergisch was en heeft hij uiteindelijk een geweldig leven gehad bij Paul en Joke van hotel De Klok.’
Elly: ‘We zijn fervent kringloopbezoekers en mogen dan ook graag sneupen naar Ameland spulletjes. Een keer in de week doen we een rondje kringloop en als we dan iets zien dat met Ameland te maken heeft nemen we het altijd mee. We houden lang niet alles voor onszelf en geven ook graag weg. Zo staan er in de vitrine van de praktijk van dokter Maters vier bijzondere koperen apothekers vijzeltjes en nemen we voor een andere mevrouw Amelander tegeltjes mee. Dit jaar hebben we er een stuk of vier voor haar gevonden.’

Ontdek Ameland al wandelend

Elly: ‘Als wij een tip moesten geven aan mensen die voor het eerst naar Ameland komen, dan zouden wij zeggen: Ga wandelen! Op die manier zie je het meeste en het mooiste van Ameland. Wij wandelen altijd een rondje vanaf het Jagerspad over de duinen heen en dan over het strand naar Paviljoen Nes en dan weer terug. Of bij Buren naar paal 17 en weer terug. Of wandel naar het Oerd, ontdek hoe de natuur verandert en hoe anders het is met eb en met vloed, welke verschillende vogels er komen. Bezoek het natuurcentrum om daar vervolgens meer over te leren.
Klaas: ‘En beklim de vuurtoren, dat is toch ook wel een unieke ervaring, net als een tour met de robbenboot. Als je zolang al op Ameland komt sta je er bijna niet eens meer bij stil, maar het eiland is zo bijzonder en heeft echt unieke ervaringen te bieden. Onze wandelingen zijn doorgaans niet langer dan een kilometer of zes omdat ik in 2009 een nieuwe heup gekregen heb, waarna ik er een paar keer op gevallen ben. Hierdoor loop ik mank en kan ik niet te lang wandelen zonder pijnstillers. Maar ik klaag niet, en we genieten zoveel mogelijk. Je kunt wel zeggen dat we echt besmet zijn met ‘het Ameland virus’.