LeAm 2 – Kalimera

HOLLUM – Lesbos en Ameland beginnen op 1 september 2016 een correspondentie blog. Lees hier de eerste post, waarin onder meer staat hoe dit blog is ontstaan. Deel 1 is op 1 september 2016 gepubliceerd.

Kalimera Jeanet oftewel goedemorgen,

Het is mooi om te zien hoe dingen soms lopen. Het was een vluchtige maar intense ontmoeting met de burgemeester van Ameland, zomaar in het winkeltje van mijn vriendin midden in het markstraatje van Molyvos op Lesvos. Een open en hartelijk gesprek van een paar minuten…en zie daar….een correspondentie van eiland tot eiland. Het grappige is dat jij mij niet kent, en ik jou niet. Ik moet eerst maar eens tot mijn schaamte bekennen dat ik nog nooit op Ameland geweest ben…erger nog, ik heb geen enkel waddeneiland ooit bezocht. Maar dit staat al jaren hoog op mijn lijstje.

Als excuus kan ik aanvoeren dat ik al sinds mijn 21e niet meer in Nederland woon, en na enige omzwervingen al meer dan 20 jaar op Lesvos. Bezoekjes aan Nederland worden voornamelijk gevuld met het zien van familie en vrienden en laten weinig tijd over voor wat anders. En sinds de crisis zijn die reisjes wat afgenomen, van 1 x per jaar tot 1 x in de paar jaren. Maar ik hoop echt dat het er binnenkort een keer van komt, en natuurlijk gaat mijn camera dan mee! Aangezien jij mij ook niet kent zal ik je wat achtergrond informatie geven.

Ik ben Eleonora Pouwels, 50 jaar, geboren te Eindhoven, alleenstaande moeder van een 17 jarige dochter en ik woon net buiten Molyvos, in de olijfboomgaarden op Lesvos. Ik heb de afgelopen 20 jaar op dit eiland als reisleidster gewerkt, totdat ik vanwege de vluchtelingenproblematiek mijn baan verloor. Sinds oktober vorig jaar werk ik voor diverse buitenlandse hulporganisaties, tot juli voor een Amerikaanse en nu voor een Deense. Onze levens zijn behoorlijk veranderd na vorig jaar, ik voel het soms alsof ik in een andere dimensie leef, een leven naast het leven dat ik had. Ik weet dat velen die hier wonen dat ook zo voelen. Het was vorig jaar alsof we in een oorlogsgebied leefden maar dan zonder oorlog, maar wel met alle randverschijnselen. Helikopters boven het anders zo rustige stadje, marine schepen voor de kust, en vooral vluchtelingen…stromen met vluchtelingen.

Hoe je daarop reageert en mee omgaat is voor iedereen anders.

Maar dat het psychish gezien een enorme invloed gehad heeft, zie je eigenlijk pas nu. Nu, nu het rustig is geworden, met amper nog vluchtelingen, eiland en stranden weer schoon…maar ook geen toeristen..wat betekent dat men (weer) geen inkomsten heeft deze zomer. En dan de andere kant…op dit moment verblijven er ongeveer 5000 immigranten op Lesvos, sommige al maanden, verdeeld over 2 kampen die in totaal geschikt zijn voor 3500 mensen. Mensen die grotendeels verblijven in tenten, en weinig anders kunnen doen dan geduld proberen te hebben en wachten….vooral heel lang wachten. En dan voor iedereen die onzekere toekomst, voor de inwoners van Lesvos en voor de immigranten. Want wat gaat er gebeuren als Erdogan's ultimatum afloopt, wat gaat er volgende zomer gebeuren vwb het toerisme?

Alle betrokkenen hebben iets gemeen, een gevoel van machteloosheid en gelatenheid. Want op de beslissingen hierover heeft niemand invloed, of je nu een immigrant bent of een inwoner van Lesvos. Mijn levens spreuk voor het moment is dan ook geworden, "go with the flow", gewoon maar met de stroom meezwemmen en het hoofd boven water houden. En dan nu de hamvraag die ik zo vaak gesteld krijg, "waarom ga je dan niet weg"? Heel simpel, dit is mijn thuis, mijn eiland. Ik hou van dit eiland, van de geur van de jasmijn, van de turqouise heldere zee, van de kalimera's en de kalispera's, van het feit dat nooit iets op tijd gaat, van de warme mensen die het zo moeilijk hebben, van de schildpadden die mijn tuin doorkruisen, van de ruige bergen, de verborgen watervallen en de verlaten strandjes.

Dit is mijn thuis, "mijn" eiland. En net als voor de vluchtelingen geld ook voor mij: ik verlaat dit pas als ik echt geen andere keuze meer heb.

Groetjes vanuit zonnig Lesvos voor iedereen op de wadden!

Eleonora Pouwels, Lesvos, Griekenland