Column – Gehaktballenvet voor zeehondjes

HOLLUM – Een column over een damesuitje, erecode en gehaktballenjus 'voor de zeehondjes'

Erecode voor Waddenzee en gehaktballenvet voor zeehondjes

Wij zijn wijs met de Waddenzee. We ergeren ons ook wel eens aan diezelfde Waddenzee, vooral wanneer een combinatie van wind en stroming het wad leeg blaast en de boot ergens halverwege blijft steken of door de harde oostenwind in Holwerd niet aan kan leggen. Het doet ons tevens beseffen dat we op een eiland wonen, iets dat aardig bijzonder is en waar we ons graag op voorstaan. Als het ons uitkomt gebruiken we van harte het argument van de veerboot om een afspraak met een specialist naar onze hand te zetten of om uit te leggen waarom we net iets te laat zijn. Heerlijk is dat, om de Waddenzee achter de hand te hebben. Het verklaart zoveel. Het groepje zussen en schoonzussen op weg naar 'Moeder ik wil bij de revue' mist het argument op het moment dat ze zat op tijd in de stad Utrecht zijn maar toch op de nipper aanschuiven in de schouwburg voor de voorstelling met Simone Kleinsma en Jon van Eerd. Een opgebroken binnenstad en sneeuwstorm doet de dames het spoor volledig bijster raken. Een minuut voordat het doek opgaat zit het gezelschap van Ameland op het rode pluche. Ze hebben het argument van “Wij komen van Ameland dus we kunnen er niets aan doen dat we te laat zijn” niet hoeven gebruiken. Mooi is dan altijd weer de reactie: “Van Ameland????” maar die scoort het zevental wel op andere momenten tijdens hun uitje.

Terug op de pier kicken de dames af in Land- en Zeezicht met wijn en bitterballen en steken daarna de Waddenzee weer over. De geliefde Waddenzee, de Waddenzee die de passage is tussen de drukte van het vasteland en rust van het Waddeneiland in januari.

Op diezelfde dag dat het clubje vrouwen in Utrecht verblijft is op Ameland de vergadering van Wadvaarders. De vereniging van liefhebbers van het Wad bestaat 25 jaar en met allerlei organisaties en instanties hebben ze afspraken gemaakt over de omgang met hun grote liefde. De afspraken zijn gebundeld in een Erecode Waddenzee.

Er staan afspraken in verwoord die met elkaar er aan bijdragen dat liefhebbers van het wad kunnen blijven genieten.

Op het wad je hond aangelijnd houden, bijvoorbeeld, geen harde muziek laten klinken en niet met hoge hekgolven varen. Er zijn er nog veel meer en de meeste afspraken zijn heel logisch voor wie de Waddenzee een warm hart toedraagt.

Gooi geen afval overboord, dat is ook een regel uit de Erecode.

Bij het verlaten van de veerboot in Nes zien twee dames van het groepje dat de revue nog in de oren heeft, dat overgebleven jus van de gehaktballen via de loopbrug het wad in wordt gekieperd; de Erecode is nog niet overal doorgedrongen.

Jeanet de Jong