Tip
Een tip of adverteren? Neem dan contact op met info@persbureau-ameland.nl.
Column – Door God verlaten
HOLLUM – De tiende column van 2021 gaat over de strandovergangen, die beheerd worden door de gemeente en door God verlaten dreigen te worden.
Door God verlaten
Vanmiddag heb ik een documentaire gezien over schrijver Adriaan van Dis. Hij heet 'Adriaan van Dis, een wanhopige optimist'. Hij vertelde over zijn leven en werk en over Parijs, waar hij zeven jaar woonde. De schrijver liet verschillende hoekjes van de stad zien. Coen Verbraak bevroeg hem over zijn ‘tekstzinnigheid’ en het leven. Van Dis nam Verbraak mee naar de Saint-Sulpice waar in een zijkapel van de kerk een enorme muurschildering van Delacroix te zien is. Een prachtige 'Jacob vechtend met de engel'.
Van Dis komt graag in de katholieke kerk maar gelooft niet in God. Wel hunkert hij naar troost, houvast en een mooi verhaal. Hij vindt God, zegt hij, in schoonheid, in literatuur of in een beeldje van Brâncusi.
Na de docu was het mijn tijd voor een loopje via Badweg, strand en langs het paardengraf terug naar huis. Onderweg kom ik twee bankjes tegen, een bij Sierdmoaispâd, dat ik altijd ‘bij Dolly’ noem, met uitkijk op Terschelling en deze middag een eenzame fietsers op het harde strand, en een met uitkijk op het Suudwest. Die bankjes zijn top, de uitzichten nog beter. Op de strandovergangen zelf is helaas wel wat aan te merken en dat is vandaag niet voor het eerst. In januari van dit jaar werd er ook al eens over geschreven.
Bij die strandovergangen moest ik aan Van Dis denken, aan wat hij over zijn Godsbeleving had gezegd. De strandovergangen zijn namelijk door God verlaten, de schoonheid is eruit geshoveld. Wat precies de bedoeling is van de onderhoudswerkzaamheden valt moeilijk te begrijpen, maar bij strandovergang Sierdmoaispâd wordt zoveel zand verschoven, dat wat er groeide verstopt is onder een laag van drie meter. Bij het Suudwest zijn inmiddels zes brede zandtongen aangelegd, die steeds breder worden en verder het landschap in verdwijnen. Het zand wordt harteloos tot zelfs voorbij het paardengraf geduwd, met lelijke bulten, kale vlaktes, diepe sporen, hoge randen en helm dat het af moet leggen tegen gemotoriseerd geweld.
Als hier niet snel een ander beheerregime op wordt gezet, dan is de schoonheid weg en zegt God definitief ‘Dag met het handje’. Wat dan resteert is een zandbak, een hoeveelheid zand waarin het eiland zich niet onderscheidt van welk platgetreden kustgebied ook. Een honden uitlaatplaats, een verspringbak, een hardloopparcours. Daar ga je met je schoonheid en dat zo vlak voor Kerstmis!
9 januari 2021 – met filmpje – Hemelsbrede strandovergangen
19 januari 2021 – Ingezonden- Duinovergangen
Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl