Wederom gedoe om staandwantwant visserij

BALLUM – De bescherming van de zeebaars geeft wederom gedoe met de zwaar bevochten regeling over het staandwant vissen op de Waddeneilanden. Vanwege het principe van historisch medegebruik mogen vissers op de Waddeneilanden en aan de Nederlandse kust blijven vissen met een staand netje. Wel moeten ze zich laten registreren bij de gemeente.

De Waddeneilanden melden zich weer bij de staatssecretaris, nu het ministerie van Economische Zaken nieuwe regels betreffende de zeebaars heeft gesteld, die ook vissen met een staandwant treffen. Waar is de uitzondering voor de kuststreek, vragen de bestuurders van de Waddeneilanden en de hobbyvissers zich af. Ze stuurden namens het samenwerkingsverband Waddeneilanden een brief naar Den Haag. Wethouder Will Bakema is verre van tevreden met het antwoord dat de eilanden kregen. De staatsecretaris stelt bijvoorbeeld dat de handhaving bij de gemeente ligt. Ameland heeft een registratiesysteem om oog te houden op het aantal staandwant vissers. De handhaving hoort bij het Rijk te liggen en niet bij de gemeente, vinden de gezamenlijke Waddeneilanden. Bakema: “ Wij proberen via Kamerleden de staatssecretaris te bewegen in te gaan op de materie.”

Staatssecrtaris Martijn van Dam scheef ondermeer:

Naar aanleiding van een verzoek van de vaste commissie voor Economische Zaken treft u onderstaand de stand van zaken aan betreffende de recreatieve staand wantvisserij.

Recreatief staand want

Het zogenaamde kleinschalig recreatief gebruik van het vistuig staand want is op verzoek van uw Kamer onder voorwaarden toegestaan uit cultuurhistorisch oogpunt (Kamerstuk 21 501-32, nr. 563). Deze visserij is vanaf eind 2011 toegestaan voor recreatieve vissers in de kustwateren Westerschelde en Waddenzee en sinds 2012 eveneens in de visserijzone Noordzeestrand, aan de Waddeneilanden en de gemeenten Zijpe, Zandvoort, Katwijk, en Westland. De gemeenten die hiervan gebruik maken hebben zich verbonden aan registratie, toezicht en handhaving van het recreatief staand want.

Bij het in werking treden van de betreffende regelgeving diende rekening te worden gehouden met de bruinvis (registratie gevangen bruinvis). Met ingang van 2016 gelden er extra beschermingsmaatregelen voor de zeebaars: in december jl. heeft de Raad van de Europese Unie in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid de vangstmogelijkheden en de daaraan gerelateerde aanvullende voorschriften voor het jaar 2016 vastgesteld. De extra beschermingsmaatregelen voor zeebaars – die tevens van toepassing zijn op de recreatieve visserij – zijn opgenomen in artikel 10 van de Verordening voor de vangstmogelijkheden voor 2016 (Verordening (EU) 2016/72).

Aan deze EU-voorschriften is voor de recreatieve visserij uitvoering gegeven in artikel 120 van de Uitvoeringsregeling Zeevisserij. Dit komt erop neer dat van 1 januari 2016 tot en met 30 juni 2016 alleen ‘catch and release’-visserij is toegestaan. Daarnaast is het in deze periode verboden om zeebaars aan boord te houden of aan te landen. Van 1 juli 2016 tot en met 31 december 2016 geldt een baglimit van één zeebaars per visser per dag. Ik heb de gemeenten gevraagd de extra beschermingsmaatregelen voor zeebaars onder de aandacht te brengen van de recreatieve staandwantvissers die bij hen zijn geregistreerd. Tevens heb ik hen gevraagd hierop toe te zien en te handhaven. Uitgangspunt is dat de maatregel voor recreatief staand want geen extra handhavingslasten voor het Rijk tot gevolg heeft. Daarnaast staat het een gemeente vrij om in een APV eventuele nadere beperkende voorschriften te stellen. Hierover ben ik met de gemeenten in overleg.