Verhaal – Badgasten

HOLLUM – Het eiland barst van de verhalen.

Wij verzamelen ze hier voor u. Anekdotes, geschiedenissen, reisverhalen, sprookjes: als het maar een link heeft met Ameland. De link kan het onderwerp zijn of de auteur.

Via deze link komt u bij alle verhalen.

Hieronder het verhaal van Ria Evers-Dokter.

Badgasten

Nadat het Badhuus was overgedragen van opa en oma naar ome Jan en zijn vrouw Dolly, moest er een andere bron van inkomsten komen. Het kleine boerderijtje aan de Oosterlaan bracht niet voldoende op en een aanvulling op het budget was goede raad. Er kwam een interessante oplossing. Als een van de eersten in het dorp verhuurden mijn grootouders en tante hun huis tijdens de zomervakantie. Wij trokken gedurende die periode naar het huis van tante Aafke, naar het skuurke om precies te zijn. Want het huis zelf werd ook verhuurd. Ik was 4 jaar oud.

Familie Balg reed ons leven binnen in een enorme Mercedes 190. Hoe ze ons hadden ‘ontdekt’ is mij volslagen duister, maar het kan heel goed zijn dat de familie door Frank en Mina waren doorverwezen. Ze kwamen uit een plaatsje in de Eiffel, Zülpich in Duitsland. Hij was chirurg, een rustig type, zij had een voluptueus voorkomen, had witblond gebleekte opgestoken haren, was nadrukkelijk aanwezig. Ze waren erg gul en hadden zes kinderen, veel, vonden wij.

De Mercedes rolde de reed op, alle deuren openden zich en er leek een eindeloze stroom van volwassenen, kinderen en bagage uit te stromen. Er was ook altijd een kindermeisje bij. Jarenlang waren zij onze gasten en elk jaar was er een ander kinder-/ dienstmeisje. Er heeft zelfs ooit twee weken na aankomst een personeelswisseling plaatsgevonden, omdat het toenmalige meisje niet voldeed. De familie bleef elke zomer vier weken bij ons in de Oosterlaan, jarenlang.

Het waren ‘Badegäste’ en ze gingen regelmatig naar het strand om te gaan zwemmen. Iets dat wij niet kenden. Wij werden opgevoed met het idee dat de zee gevaarlijk was en dat je niet zo maar kon gaan zwemmen.

Voor ieder lid van ons samengestelde gezin werden elk jaar cadeautjes meegebracht, iets lekkers en iets nuttigs. Zo kenden wij indertijd al de adventskalender. Ook droegen wij typisch Duitse kledingstukken zoals ‘Lederhosen’ en ‘Trachtenvesten’. Wij raakten verzot op ‘Butterkeks’, leerden vers geplukte paddenstoelen eten en roken elke ochtend de geur van vers gezette koffie voor het ontbijt in plaats van de ons zo vertrouwde thee.

Mijn beslissing om na mijn opleiding in Duitsland te gaan wonen en werken werd niet alleen maar genomen omdat er indertijd geen werk genoeg was voor jonge opgeleide leerkrachten. Door familie Balg kende ik Duitsland al een beetje, had ik al een goede indruk gehad van het land waar ik tien jaren fijn zou wonen en werken en waar ik volwassen werd.