Strandvondst – Labyrint

BUREN – Is het een landingsplaats van een UFO, is het het afvoerputje van het wad of is het een stapel stenen aan de kwelderrand, dat was de vraag die we 10 november stelden naar aanleiding van de foto van Richard Kiewiet.

Gré Stocker-Boon en Carla de Haard weten allebei te melden dat het hier een Labyrint betreft. Beide vrouwen maakten er eerder een op het strand. "Geen betere plek om een labyrint te maken dan op het strand van Ameland," schrijft Carla de Haard.

De Haard: "Ik weet niet wie het labyrint op de foto heeft gemaakt, maar ik kan je wel vertellen dat het heel veel werk is geweest als het van stenen is gemaakt!

Een gang maken door een labyrint is de symbolische tocht naar ons eigen centrum en verlichting. Het labyrint met 7 lussen komt het meeste voor (heilig en magisch) en is gekoppeld aan de 7 traditionele planeten inclusief zon en maan. Je loopt via de planeten (lussen) naar je centrum (Moeder godin=baarmoeder=aarde). Je start het labyrint feitelijk in de 3e lus dus je loopt in deze volgorde: Mars – Jupiter – Saturnus – Zon – Maan – Mercurius – Venus – Centrum (= aarde). Bij elke bocht kun je een affirmatie uitspreken die gebaseerd is op de planeet energieën en in het centrum kun je mediteren.

Labyrinten zijn een universeel symbool en komen al millennia lang voor.

Een bekend labyrint is dat in de kathedraal van Chartres; dit labyrint heeft een (afwijkend) complex patroon met 4 kwadranten, 34 bochten en een roos in het midden. Rond dat labyrint zitten kartels die lunetten heten (waarschijnlijk een hulpmiddel om de maancyclus te volgen).

Voor ieder die meer wil weten over labyrinten is er het boek:

Labyrint …een weg naar jezelf

Van Helen Raphael Sands

Uitgeverij Altamira-Becht

ISBN 90 6963 535 6

Je kunt door een labyrint lopen, hollen, dansen en er allerlei soorten rituelen houden, alleen of met een groep. Het verandert je bewustzijnstoestand.

Je kunt overal labyrinten maken, groot of klein, afhankelijk van de ruimte en de middelen (zoals in dit geval stenen, maar in een bos bijv. met takken of met heel veel waxinelichtjes in potjes (heel feeëriek als je dat bij avond doet)).

Maar er is (voor mij) geen betere plek dan een labyrint maken op het strand van Ameland.

Je vindt er de rust en ruimte die je op het strand van Scheveningen niet vindt; slechts een enkele keer word je gade geslagen door een geïnteresseerde wandelaar.

Je kunt er heerlijk op blote voeten lopen en dus beter aarden.

Ik laat in het centrum altijd iets achter (zaden, bloemen, schelpen o.i.d.) als dank voor de inzichten die ik tijdens deze gang heb gekregen.

En het mooiste van alles: je weet dat de zee weer op komt zetten en je labyrint weg zal spoelen…en dat alles dat achtergelaten is (emotionele ballast) weggespoeld/ meegenomen wordt door de zee. Heel bevrijdend!

Ik kan je nog wel een voorval vertellen, dat toch een beetje de “heiligheid” aan geeft die er van een labyrint uitgaat.

Ongetwijfeld heb je op het strand wel eens de zandkastelen of andere “kunstwerken” van kinderen gezien…en dan komen er van die lomperiken voorbij die er gewoon overheen walsen. Zoals je op mijn foto kunt zien beslaat mijn labyrint een flinke oppervlakte.

Op een keer zat ik na afloop op een duin te kijken naar mijn labyrint en de ondergaande zon.

Tot mijn verbazing liepen álle wandelaars er om heen!

En zelfs een hond stopte voor mijn labyrint en liep er niet gewoon overheen maar er braaf om heen.

Er duiken tegenwoordig steeds meer groepen op die met elkaar (op verschillende plekken) labyrinten maken en hier hun dans rituelen houden. Ik vermoed dat het ufo labyrint er een van is, want het is nagenoeg onmogelijk om een dergelijk groot labyrint in je eentje van stenen te maken, dan zou je dagen zoet zijn.

Ik hoop dat de maker zich gaat melden, zodat we weten wat deze persoon letterlijk en figuurlijk bezielde. Ik ben er heel nieuwsgierig naar, maar ik denk dat het net zo is als ik hierboven beschreven heb."

Gré Stocker-Boon maakte haar labyrint op het Hollumer strand in 1991. Het was er een van zand en aangespoeld hout.

Voor Gré Stocker is de labyrintgedachte het volgende: "Je staat voor de poort, de ingang in een labyrint en je vraagt je af: Zal ik daar naar binnen gaan? Zal ik verdwalen of vind ik de weg?" Het beste is om naar binnen te gaan en je te laten leiden, schrijft ze. "Vaak begint dan een nieuw verhaal."

>>> bekijk hier nog meer strandvondsten