Rik Admiraal: ‘We kwamen per toeval op Ameland terecht.’

In de rubriek ‘Verliefd op Ameland’ praten we met mensen die hun hart verloren zijn aan het eiland of aan iemand op het eiland. Mensen die voor de liefde naar het eiland zijn gekomen of mensen die uit liefde voor het eiland elk jaar weer terugkeren. Vandaag vertelt Rik (83) over zijn liefde voor Ameland, het eiland waar hij een groot deel van de tijd woont met zijn vrouw.

‘In 1973 zijn wij bij toeval op Ameland terechtgekomen. Ik was toen begin dertig en werkte in Rotterdam bij de douane. Ik was net overgeplaatst vanuit Zevenaar en we hadden in de buurt van Rotterdam een huis laten bouwen. Omdat ik nog aan het begin van mijn carrière stond en al onze centen in het huis zaten, bood een collega aan dat we gebruik mochten maken van zijn caravan op Ameland.
Mijn vrouw verbleef destijds nog deels in Zevenaar bij vrienden, omdat zij daar nog werkte. En we besloten deze vrienden als bedankje mee te nemen naar Ameland. De caravan waar we met zijn vieren verbleven was best bouwvallig, maar we hebben daar twee geweldige weken doorgebracht en waren allemaal meteen en voorgoed verslingerd aan Ameland.’

We hebben drie caravans versleten

‘Het beviel ons zo goed op Ameland, dat we besloten om te kijken of we met zijn vieren een eigen caravan konden aanschaffen. Na een rondje over Klein Vaarwater zagen we die avond een caravan staan die er nog maar drie maanden stond. Dat moest hem worden. Hoewel hij eigenlijk veel te duur voor ons was, lukte het toch om hem te kopen. Om het aankoopbedrag weer terug te verdienen moesten we de caravan wel verhuren. Dat ging zo goed dat we er zelf niet altijd gebruik van konden maken en daardoor ook weleens met zijn vieren in Oostenrijk zaten te barbecueën omdat onze caravan volgeboekt was.
Zo is dat gegroeid, en uiteindelijk hebben we gezamenlijk drie caravans versleten. De laatste caravan hebben we zelf laten bouwen en vorig jaar vierden we samen ons vijftigjarig jubileum op Ameland. Nog altijd zijn we allemaal verliefd op het eiland.’

Altijd terugverlangd naar Friesland

‘Wanneer ik bij Holwerd over de dijk kom en Ameland zie liggen, dan ben ik weer thuis. Het eiland voelt voor mij ook echt als een toevluchtsoord. Vooral toen ik nog in de randstad woonde en werkte als teamleider van de Douanerecherche, wilde ik na weer een hectische tijd mijn opgespaarde overuren altijd wegpoetsen op Ameland, ook de vakanties werden zoveel mogelijk doorgebracht op Ameland. Niets is fijner dan te genieten van de rust op het eiland met een zware “Javaanse jongen” en een Berenburgje.
Inmiddels ben ik met pensioen en brengen we een groot deel van onze tijd door op Ameland. In 2006 besloten we tijdens een fietstocht op het eiland vrij spontaan dat we een huisje wilden kopen op Ameland. We namen een kijkje in Nes bij de makelaar en zagen daar een huisje op drie minuten afstand van de caravan. Toen we het gingen bezichtigen was het voor ons snel duidelijk.
Ik kom oorspronkelijk uit Leeuwarden en heb altijd terugverlangd naar Friesland. Nu ging ik eindelijk weer terug naar mijn roots. Na overleg met onze vrienden hebben we de caravan verkocht en hebben mijn vrouw en ik het huisje “Zeekraal” op Klein Vaarwater gekocht.’

Een wens die uitkwam

‘Nu verblijven we ieder jaar zo’n vijf of zes maanden op het eiland. Soms gaan we eens twee weken naar Leeuwarden, om daarna snel weer terug te keren op het door ons zo geliefde eiland. Het is voor ons altijd een wens geweest en nu is die uitgekomen. We kennen na al die tijd ook veel Amelanders en daar kunnen wij heel goed mee. Je maakt een gezellig praatje, maar je loopt elkaar niet voor de voeten. Ook bij ons huisje op Klein Vaarwater hebben we een fijn buurtje met buren uit Duitsland en Nederland. Als we elkaar nodig hebben zijn we er voor elkaar, maar verder laten we elkaar lekker met rust. Want dat is toch waarvoor iedereen daar komt.
Als we op Ameland zijn fietsen we heel veel. We kiezen vaak de Verbindingsweg die van Nes naar Ballum loopt. Als je net buiten Nes rechtsaf gaat naar het Westerpad, door ons het “Paardenpad” genoemd, dan staat daar halverwege het fietspad een bankje waar wij altijd graag zitten om te genieten van de rust en de geluiden van de vogels. We noemen dat altijd “ons bankje”. Ook genieten we erg van het Finnegatpad. Daar loopt een vlonder pad dwars door het water, wat je nog dichter bij de natuur brengt. Maar ook het fietsen langs het wad, of het Oerd is altijd weer fijn. Het maakt ons eigenlijk niet uit waar we zijn op het eiland, want we vinden alles geweldig.’

Een lijntje uitgooien

‘Ik heb ook altijd erg genoten van het vissen op Ameland. Dan zette ik graag een lijntje uit op het Noordzeestrand en ging ik er lekker bij zitten wachten tot de vloed erover heen was gegaan, bij eb werd al of niet de buit binnengehaald. Dat deed me dan altijd denken aan het vissen dat ik vroeger deed, samen met mijn vader en broer. Dan gingen we ’s ochtends in alle vroegte vissen op de Afsluitdijk. Dat zijn mooie herinneringen.
We genieten er bovendien ook van om zo nu en dan culinair uit de ban te springen, met name bij Martine en Rik van het Koaikershuus, of bij visrestaurant StrAnders, en Bravo is ook een aanrader. Maar misschien is het nog wel het mooiste om gewoon vanuit ons huisje te zien hoe de seizoenen veranderen. Omdat we hier zoveel zijn krijgen we van elk seizoen iets mee. We zijn hier met Kerst en Oudjaar, doen ook mee met de Oudejaarskuier. Maar het najaar en voorjaar zijn bij ons toch favoriet. Nu sta ik op het terras te kijken naar de krentenbomen die bloeien. Mijn vrouw heeft groene vingers, die kan zich dus in onze tuin helemaal uitleven. Wij zijn een paar zeer tevreden Amelandgangers en we hopen dat ook nog heel lang te blijven.’

Woon jij op Ameland en heb je een bijzonder verhaal te vertellen voor een van onze rubrieken of ken je iemand met een goed verhaal die dat graag met ons wil delen? Laat het ons dan weten via info@persbureau-ameland.nl