Meester Meliesie en een reünie

HOLLUM – Het verhaal van Lia Hoekstra over Juf Jessie met een schoolfoto uit 1951 inspreerde niemand minder dan Meester Meliesie tot het sturen van een andere schoolfoto. Of het ook mogelijk was een foto uit 1956 – 1958 op te nemen, vroeg de meester. Het betreft een klas van de openbare school in Hollum. 

"Voor een mogelijke reünie kunnen de mensen, die zich herkennen contact opnemen via mijn e-mail b.meliesie@home.nl ," schrijft de gepensioneerde onderwijzer, ondertekenend met 'De ouwe meester Meliesie.'

Wij zijn benieuwd wie die jongens en meisjes zijn op de foto. Sommigen herkennen we wel, maar stuur graag de numers en namen in. Mailen kan naar info@persbureau-ameland.nl.

Hieronder staan enkele wederwaardigheden van Meester Meliesie.

>>> zie hier ook de foto bij het verhaal Juf Jessie

Klas van meester Meliesie

1. Trijntje Blink

2. Gretha Lublink

3. Kees Brouwer

4. Theo de Boer (van Piet van Diek)

5. Folkert Visser

6. Piet Visser (van Bertus CAF) ?

7. Jan Nijenhuis

8. Simon Kanger

9. Meta de Kruyk ?

10. Anneke Hoekstra

11. Barend Nagtegaal

12. Pietje Ruygh

13. ?

14. Greetje de Jong

15. Ria Dokter

16. Piet Faber

17. Cees Visser (van Monte)

18. Bram Kossen

19. Betsie Appelman

20. Greetje Engels

21. Cor de Jong (van Jan en Sjoukje)

22. Gerrit Dokter

23. Gerbrand Bruin

24. Dirk Visser ?

25. Douwe Wijnberg

26. Reinderd Dokter

27. Cora Elgerma ?

28. Meester Meliesie

Meester Meliesie: “Fijn, dat je de foto op je website wilt zetten.

Mijn naam is Barend Meliesie, maar ik was vooral bekend als meester Meliesie. Ik hoop dit jaar 80 jaar te worden.

Na Hollum ben ik naar Wapenveld vertrokken en heb daar 5 jaar gewoond met mijn gezin (vrouw en twee zonen, waarvan de oudste op Ameland is geboren). Daarna zijn we naar Nijverdal verhuisd, waar ik bij het voortgezet onderwijs heb gewerkt. Eerst als adjunct-directeur en daarna locatiedirecteur van een scholengemeenschap.

We woonden in Hollum niet zo ver van je ouders (Hannes en Janke de Jong red.) aan de Molenweg en mijn vrouw kende je moeder goed van de plattelandsvrouwen of van het consultatiebureau. Mijn vrouw heeft als invalster in de toneelgroep van Hollum gespeeld die elk jaar een uitvoering gaf. Ze gingen zelfs nog spelen in Amsterdam. Meestal dramatische stukken.

Zelf heb ik de Hollummers aan het hardlopen gebracht, want de meester deed het ook. Dat kwam me ook eens op een standje van moeder Rimkje IJnsen te staan, want ik had meester Langelaar ook zo ver gekregen om mee te lopen. Hij viel na afloop uitgeput in de gang, waarop moeder Rimkje zei "Hij had wel dood kunnen neer vallen".

We hebben heel veel plezier gehad bij de familie IJnsen o.l.v vader Jobje.

Toen ik de eerste dag zo uit militaire dienst voor de eerste en tweede klas kwam te staan, was het wel even wennen.

Na de les van de eerste dag kwam Dirkie Visser bij me met de vraag, of ik zijn hulsten had gezien. Ik had geen idee, waar hij het over had. Later bracht hij me aan het verstand, dat dat zijn klompen waren. Dirkie kon nooit stil zitten. Hij stond vaak naast de bank te schrijven en als ik dan zei: "Dirkie zitten". Was het "Ja meester" en vijf minuten later stond hij er weer naast. Het was een heerlijk joch.

In November was ik er begonnen en de eerste zangles zal ik nooit vergeten. Wat zullen we zingen? Sinterklaasliedjes! Welke kennen jullie? En toen begonnen ze met een liedje, maar het hield niet op, want ze waren gewend om alle liedjes achter elkaar af te werken. Daar stond ik te zwaaien en maar hopen, dat er een eind aan kwam. Het was een klas waar ik graag mee zong en door mijn enthousiasme zweepte ik ze zodanig op, dat de mensen buiten gingen staan luisteren, als we zangles hadden. Een heerlijke tijd. Later wilde Minne Kanger mij dirigent van het zangkoor maken, maar dat leek me niet wat, want ik kon zelf geen instrument bespelen.

We woonden eerst in een zomerhuisje van dominee Van Dijk, maar daar konden we maar tot de zomer blijven en na de zomer hebben we een aantal maanden bij Gerrit en Getje Bakker in het voorhuis gewoond en toen kregen we in december het huis aan de Molenweg. Douwe Kiep zorgde voor een platte wagen en hij er voor, ik er achter. Zo verhuisden we.

Aan het sunterklaasfeest heb ik altijd met veel plezier mee gedaan. Steeds met een andere lotgenoot.

Ik hoop, dat je er wat aan hebt, al schieten me steeds weer andere verhalen te binnen. Lolke de bakker, die voor een half broodje door de sneeuw naar ons zomerhuisje kwam lopen vanaf de vuurtoren.

Misschien kan het wel komen tot een reünie met deze klas. Het zou wel leuk zijn.

We hebben altijd met veel plezier op Ameland gewoond en we denken er vaak met weemoed aan terug.”

>>> lees hier de meer verhalen van Ameland