LeAm 16 – Donkere wolken boven het paradijs

HOLLUM – Lesbos en Ameland beginnen op 1 september 2016 een correspondentie blog. Lees hier de eerste post, waarin onder meer staat hoe dit blog is ontstaan. Deel 15 is op 16 november 2017 gepubliceerd.

Beste Jeanet,

Ik zit hier op mijn versleten blauwe bank voor mijn houtkachel en denk na… Waar te beginnen; er is zoveel gebeurd sinds de laatste keer. Het meest onvoorstelbare is toch wel het overlijden van de vrouw van jullie burgemeester Albert de Hoop. Wat een verlies en dat in zo een korte tijd. Ik heb het zeer met hem te doen. Ik zal nooit het gesprek vergeten dat ik met hem had in het winkeltje van mijn vriendin in Molyvos, terwijl zij met zijn vrouw sprak. Maar vooral het feit dat zijn woorden geen loze beloften bleken te zijn, dat heeft ons hier op Lesvos tenminste het gevoel gegeven dat niet iedereen ons vergeten is, het heeft ons het gevoel gegeven dat we niet alleen staan. Dat hij ook dit jaar, net als vorig jaar, woorden aan Lesvos zou wijden tijdens de nieuwjaarstoespraak, dat had ik echt niet verwacht. Ik hoop hem hier ooit persoonlijk voor te kunnen bedanken.

Sinds 1 januari ben ik werkeloos, vrij plotseling maar zo gaat dat in het vluchtelingenwerk. Aan de ene kant niet fijn… aan de andere kant misschien wel beter. De laatste maanden kwam ik geregeld zwaar gefrustreerd, zo niet zeer depressief thuis. De situatie in kamp Moria is mensonterend. Veels te veel mensen, waaronder meer dan 1000 kinderen, in tentjes in de modder onder zeer slechte hygiënische omstandigheden. De situatie is nog erger dan vorig jaar. Ik kan er gewoon niet bij… dit is Europa, hoe is dit mogelijk? Ik schaam me diep. De Griekse regering doet weinig om de eilanden zoals Lesvos, Chios, Samos, Leros en Kos te ontlasten. Europa doet weinig om Griekenland te helpen met dit probleem. En Lesvos is helaas weer regelmatig negatief in het nieuws waardoor de hoop op, eindelijk, een goed toeristisch seizoen aan het wankelen wordt gebracht.

Sinds ik niet meer werk, merk dat het me goed doet om er niet iedere dag mee geconfronteerd te worden. Ik vond het erg moeilijk om al die ellende en negativiteit van me af te laten glijden.

De mooie natuur met de stormachtige, vaak schitterend gekleurde luchten hebben een helende werking op mij. Winters op Lesvos zijn erg stil en tot nu toe zeer nat. Ik ga nog steeds zo nu en dan zwemmen in het ijskoude water van de heldere zee en rust veel uit. En heb weer tijd om te fotograferen. Ik ben weer terug bij de basics en de vraag is… wat nu…hoe nu verder.

Mijn hart ligt bij dit eiland, de geweldige natuur, de mensen hier, het toerisme… en de fotografie. Dus dat gaat het worden. Een combinatie van dit alles.

Ik hoop dat de stormen wat van onze eilanden overlaten en dat de donkere wolken langzaam verdwijnen. Ik wacht op een zonnig 2018!

Warme groet

Eleonora