Tip
Een tip of adverteren? Neem dan contact op met info@persbureau-ameland.nl.
Ingezonden – Even weg mijmeren
HOLLUM – Gerard Vloedgraven uit Hollum zond onderstaand verhaal in. Hij overzag het oude jaar en mijmerde..
⇒ lees hier meer verhalen van Ameland
Even weg mijmeren
Onder de kerstboom laat ik mijn gedachten de vrije loop. Zo aan het eind van het jaar borrelen er verschillende bij mij op. Ik ben 74 lentes jong maar gelukkig nog goed bij de tijd. Wanneer ik het hele jaar in vogelvlucht laat passeren, dan kom ik tot de conclusie dat het een heel hectisch jaar is geweest. Over diverse zaken zijn in alle geledingen, stellingen ingenomen en meningen geuit. Een heet hangijzer is tot op heden erg actueel en dat is De Stelp. Wat gaat hiermee gebeuren? Bij wie kan ik te rade gaan om hier achter te komen? Ineens wist ik het. Als er een iemand is die er dicht bij betrokken is, dan is dat Hidde Dirks Kat. In 1994 is hij vervaardigd door Frans Ram. Het materiaal dat de kunstenaar gebruikte is brons. Hidde Dirks Kat staat in vol ornaat voor de Stelp.
Op naar De Stelp, dacht ik zo. Toen ik daar aankwam, het was al midden in de nacht, zakte mijn mond van verbazing open. De sokkel was nog aanwezig, maar Hidde was verdwenen. Het zou toch niet waar zijn dat de bronzenbeeldendieven die erg actief zijn op de vaste wal nu ook in Hollum toeslaan? Ik stak mijn handen diep in de zakken en toog weemoedig huiswaarts. Lopend via de Schellingen- en Plantsoenstraat kwam ik op het plein van de Burgerstraat terecht. Nu waren het mijn ogen die van verbazing open gingen. Daar stond Hidde Dirks Kat in een druk gesprek gewikkeld met het boegbeeld de Kleine Dokwerker. De Kleine, vervaardigd in november 2008, door beeldhouwer Gert Sennema uit Grijpskerk. Het beeld is gemaakt van een 120 jaar oude iep, die omgehaald moest worden wegens iepenziekte.
Het bleek dat Hidde Kats des nachts van zijn sokkel stapt om een ronde in het dorp te maken. Zo was hij in de J. W. Burgerstraat het kleine Boegbeeld tegen het lijf gelopen. Ze hadden zich net aan elkaar voorgesteld. De conversatie ging als volgt; Hidde: ik ben van brons gemaakt! Boegbeeld: ik van een 120 jaar oude iep! Hidde: ik zit stevig in mijn pak! Boegbeeld: voor mij geldt de naakte waarheid! Hidde: ik sta steevast met mijn vinger omhoog! Boegbeeld: en ik logisch niet! (grapje)
Na wat heen en weer gepraat te hebben kwamen ook de verhalen en anekdotes los. De grappige verhalen wat beiden hadden meegemaakt tijdens de kleine en grote sunneklaas, passeerden de revue. Beiden konden er smakelijk om lachen. Ik had een poosje staan te luisteren en mengde me ook in het gesprek. Ik richtte me speciaal tot Hidde Dirks. Die wilde ik per slot van rekening spreken in dit nachtelijk uur. Nadat ik me had voorgesteld, vertelde ik de reden wat mij zo bezig hield. Hoe moet het nu met De Stelp? Hidde nam het woord: “De wens van de gedachte is, dat De Stelp moet blijven. Ik heb mijn oor ter luistering gelegd en diverse kreten en meningen aangehoord. Die logen er niet om. Kreten als, plat die zaak en herbouwen in de verschillende dorpen. Zet er een nieuw gebouw neer inclusief een nieuwe keuken. Laat de oudjes maar thuis blijven wonen, dan is De Stelp overbodig. Zet op die plaats een hotel neer, want daar is een tekort aan in Hollum. Laten de cafetaria’s voor de catering zorgen, dan is tafeltje dekje tevens gewaarborgd. Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan! Maar één inbreng wat mij van het begin aan bezig houdt is te komen tot een coöperatie vorm. Ik heb tegen de burgervader gezegd dat de inwoners niet langer alleen willen meepraten met de gedachten van de lokale overheid, maar ook zelf initiatieven willen tonen. Wanneer gezamenlijk de schouders onder een doelstelling wordt gezet om te komen tot een coöperatie, zullen de belangen behartigd worden en zodoende de zorg op Ameland gecontinueerd blijven”.
Dat zijn nog eens wijze woorden van een man van stand, dacht ik. De slogan zou moeten zijn: Met z’n allen aan de slag! “Precies,” zei Hidde Dirks. ”Wanneer het college, het gemeentelijk woningbedrijf, de instellingen van thuis- en verpleegzorg plus de particuliere initiatiefnemers aan één tafel gaan zitten en niet eerder het licht uit doen, totdat de klus geklaard is, dan is het doel bereikt.”
Daar kon ik mee thuis komen. Een prachtige kerstgedachte wanneer de wens van De Stelp moet blijven, met elkaar georganiseerd gaat worden! Dan wordt een gezamenlijk belang door meerdere personen gedragen. Want de urgentie VAN DE STELP MOET BLIJVEN is, om het met elkaar op te pakken! Ik groette de beide heren en toog opgelucht huiswaarts.
Inmiddels was ik weer in Hollum Oost aangeland. Als enige in de straat stond in de kamer de kerstboom nog te stralen. Binnen gekomen deed ik de lichtjes van de boom uit en nam op de goede afloop een lekkere kerstborrel!
Met een knipoog naar het nieuwe jaar,
Gerard Vloedgraven