Eduard en Corina: Schitterlichten van 2015

HOLLUM – De verkiezing van Schitterlicht van Ameland was een strijd tussen verschillende partijen, waarbij de Alpe D’Huzes wandeltocht van Eduard en Corina Visser en voorafgaand aan hun beklimming hun sponsoracties met een diner, verloting en autowassen, al redelijk snel aan kop ging. Die eerste positie werd niet meer afgestaan. In totaal brachten 364 mensen hun stem uit, waarvan er 151 naar Eduard en Corina Visser gingen, 104 naar Rudolf Teuben voor zijn Eigen Veerdienst Ameland initiatief en 33 naar de Zorg Coöperatie Ameland.

Het Schitterlicht van Ameland is het Waddeneiland equivalent van de landelijke Machiavelliprijs, die wordt uitgedeeld aan een persoon of organisatie die heeft uitgeblonken in publieke communicatie. De Machiavelliprijs voor 2015 ging naar de OVV, Onderzoeksraad voor Veiligheid, voor haar publieke communicatie over het onderzoek naar de MH-17 vliegramp.

Eduard en Corina Visser wisten met hun acties zó de aandacht op hun Alpe D’Huzesklim te richten dat ze er duizenden euro’s mee ophaalden. In 2013 werd de website van Amelander Historie uitgeroepen tot Schitterlicht van Ameland. Dat initiatief van Jacob Roep wist in no time vele mensen aan zich te binden door over het Ameland van vroeger te publiceren.

Bekijk hier de complete uitslag van 2015.

Eduard en Corina kregen enkele vragen over hun actie voorgeschoteld.

Hoe is de actie bevallen?

Corina: “Het is heel lastig om acties te bedenken die geld opleveren voor je doel. Ik heb het eerst via sponsorbrieven geprobeerd, maar dit bleek niet echt te werken. Mensen hadden geen beeld bij het hele gebeuren en vervolgens gebeurde er dan ook niets. Ik was wat aan het brainstormen met mijn broer en toen kwamen we er al snel achter dat we zelf in actie moesten komen. Het eerste wat in ons opkwam was een autowasdag. We hebben 46 auto’s en 1 motor van binnen en buiten gepoetst. De benefietavond was een idee van een collega. Wij wilden er ook een verloting bij doen. De spullen die we daarvoor nodig hadden hebben we zelf allemaal verzameld met hulp van andere dorpsgenoten. Het begon met wat spellen van de Jumbo speelgoedfabriek. Ik stuurde een foto van spellen naar mijn broer die op zijn beurt weer een foto terugstuurde van drie Amelander vlaggen die hij gesponsord kreeg van de vlaggencentrale. We raakten bedreven in het vragen van producten aan bedrijven en dat resulteerde in een gigantische hoeveelheid cadeaus en bonnen.

We hebben een paar dorpsgenoten gevraagd om ons te assisteren bij de veiling, de verloting en het aan elkaar kletsen van de avond. Agnes van Herberg De Zwaan bood ons de ruimte aan en we kregen zelfs het eten aangeboden. De Buren van Buren sponsorde ons met een heerlijk avondje muziek. Het werd een enorm succes! Op de avond zelf haalden we € 4285 euro op. Maar thuis wachtte ons nog een aantal enveloppen waardoor we op een bedrag van € 5055 euro kwamen. De autowasstraat leverde ons € 1440 euro op. Mensen konden ons ook steunen via de site www.opgevenisgeenoptie.nl. Uiteindelijk haalden we met twee teams (fiets en loopteam) 25.544 euro en 32 eurocent op.”

Eduard: “Het was ongelofelijk wat sommige mensen gedaan hebben. Heel veel mensen hoorden later van de actie en kwamen daarna spontaan langs om geld te brengen. Er waren mensen die bijvoorbeeld een bungalow gingen schoonmaken en de beloning daarvoor kregen wij, de flessenactie bij de Jumbo die € 400 opleverde, we kregen een telefoontje van de schipper van de reddingboot en die wilde namens de KNRM € 250 schenken en hiervoor heb ik samen met mijn zoon Martijn de reddingboot gesopt. Onderweg naar Frankrijk kregen Martijn en ik op de veerboot € 100 van een mevrouw, ze wilde ons zo graag iets geven voor het goede doel. Het eindresultaat van alle acties en spontane donaties was € 13.075,00.

Al het geld dat wij ingezameld hebben is op de rekening van het Koningin Wilhelmina Fonds gekomen, op de site www.opgevenisgeenoptie.nl stonden onder onze namen de bedragen die geschonken werden, door wie dat gedaan werd en hoeveel, zodat een ieder zelf kon zien waar hun geld naar toe ging.

Met de opbrengsten wordt wetenschappelijk onderzoek naar kanker ondersteund, met als doel de ziekte onder controle te krijgen, zodat er in de toekomst niemand meer doodgaat aan kanker.”

Wat viel mee en wat viel tegen?

Corina: “Wat tegen viel was de tijd. Ik werk op het vaste land en voor mij was het af en toe racen tegen de klok. Eduard en ik werken wisselende diensten en het was ook lastig om samen iets te plannen.

Wat meeviel was de gulheid van de mensen, waar zo’n klein eilandje groot in kan zijn. Fantastisch dat mensen je zo steunen. Petje af!!”

Eduard: “Om 'ja' te zeggen tegen mijn zus om mee te doen viel reuze mee. Ik vond het een prachtig initiatief en dacht direct ‘dat ga ik doen’. Maar toen kwam het: de voorbereidingen, daar ging heel veel tijd in zitten. Ieder vrij uurtje werd eraan besteed en dat viel soms wel eens tegen. Er moeten zoveel dingen geregeld worden, het waren niet alleen de acties maar ook de reis ernaartoe organiseren, de kleding die je moet bestellen, je verblijf daar maar ook niet onbelangrijk je documenten die je nodig hebt om mee te mogen doen aan de Alpe D’Huzes, waaronder een medische keuring.”

Wat was jullie motivatie om dit te doen?

Corina: “Een ieder van ons heeft wel een familielid, kennis, vriend(in) verloren aan deze ziekte. Ik loop de Alpe D'Huzes voor al onze dierbaren die overleden zijn aan kanker en voor al die mensen die nog aan het strijden zijn tegen deze vreselijke ziekte. Ik hoop hiermee zoveel mogelijk geld in te zamelen voor het KWF zodat we deze ziekte zo snel mogelijk de wereld uit kunnen helpen. Onder mijn blog staan een aantal dierbaren met foto maar ik loop uiteraard voor iedereen die overleden is aan deze rotziekte en voor alle mensen die aan het strijden zijn.” Op het blog van Corina staan met naam en foto haar moeder genoemd, Jos Ney en Ellen de Vries.

Eduard: “Ik raakte gemotiveerd door de vraag van mijn zus of ik mee wilde doen, ik had er eerlijk gezegd al eens aan gedacht om iets te doen voor het goede doel en dit was dus mijn kans. Ik ben mijn moeder verloren aan deze vreselijke ziekte en dat is een groot gemis. Er zijn vele dorpsgenoten overleden aan kanker en er zijn veel mensen die nog strijden tegen deze ziekte en ik wilde op deze manier laten zien dat je de grootst mogelijke voldoening bereikt als je je met hart en ziel inzet voor een ander.”

Hoe licht of zwaar was de klim?

Corina: “Ik heb de Alpe D’Huzes één keer beklommen en mijn broer en Martijn twee keer. Het is 14,8 km omhoog met een stijgingspercentage van 8% gemiddeld. Ik vond het best pittig en de warmte heeft me niet echt geholpen. Het was om 08.45 uur al 28 graden en dat was iets teveel van het goede voor mij. Mijn doel was boven komen op de Alpe en dat is me gelukt!”

Eduard: “De dag dat Martijn en ik in Frankrijk aankwamen zijn we gelijk met de auto naar de berg gereden, Corina was al boven op de berg (ook met de auto) en wij zijn toen ook naar boven gereden. De auto had er soms moeite mee om de steile helling te berijden en we moesten soms zelfs naar de eerste versnelling terug schakelen om boven te komen. Toen sloeg de twijfel wel wat toe en dachten we ‘waar zijn we aan begonnen!’

Twee dagen naar de aankomst zijn we ‘s morgens om 5 uur gestart voor de beklimming naar boven. De eerste paar bochten gingen prima maar hoe hoger je kwam hoe steiler het werd en dat was goed in de beentjes te voelen. In bocht 7 stonden de kaarsjes die wij meegenomen hadden en die wilden we natuurlijk zien. Tussen de duizenden kaarsjes stond ook een voor mijn moeder met een foto van haar erop en een mooie tekst van haar kleinkinderen. Dat was een zwaar en emotioneel moment. Het zoeken naar het kaarsje en naar de andere kaarsjes die wij hadden meegenomen nam zeker een half uur in beslag en daarna zijn we direct verder gegaan met onze beklimming, ons zelf moed inpratend en met een mooi gezelschap op naar de top. Onderweg veel toeschouwers die al zingend de tocht op vrolijkten. De temperatuur liep vanaf 8 uur al aardig op naar zo’n 25 tot 28 graden, dit maakte het wel zwaar. 21 bochten moesten we door om boven te komen en eindelijk was de laatste bocht in zicht, het was toen 9.15 uur. Wat we niet wisten was dat het laatste stuk naar de finish helemaal om het dorpje heengaat met nog drie grote zware hellingen van meer dan 12%, een ware kuitenbijter dus, die laatste 2 kilometer. En dan de finish, duizenden mensen die je staan toe te juichen, wat een emotioneel moment was dat, ongelofelijk!! Nu wisten we waar we het allemaal voor hadden gedaan en voor welk goed doel dit was.

We kregen boven van alles aangeboden om te eten en te drinken, we hebben overlegd of we nog een keer wilden gaan maar Corina en Yvonne hielden het voor gezien. Ik heb toen samen met mijn zoon besloten om toch onze belofte waar te maken en de uitdaging nog een keer aan te gaan. Om weer aan de start te komen is een hele onderneming; eerst 3 km lopen om bij de skiliften te komen, dan met de skilift naar een dorpje, daar overstappen in een andere skilift en van daaruit nog een uur in de bus naar de start. We zijn om 12 uur wederom gestart met de inmiddels opgelopen temperatuur van 34 graden. Dit maakte het erg zwaar, weinig water onderweg en bloedheet. We kregen een sponsje aangereikt en deze konden we nat maken met het water dat vanaf de berg stroomde, uitknijpen boven je hoofd en zo koelde het steeds wat af. We zijn in een keer naar boven gelopen, niet geheel zonder slag of stoot, maar na 3 uur en een kwartier bereikten we de finish, helemaal kapot door 29 km helling en hitte.   

Gaan jullie het nog eens doen?

Corina: “Ik ga inderdaad dit jaar weer de berg op. Nu samen met mijn nichtje Iris Metz, Robert van der Wal, Liset van der Wal, Els van Bragt en Otto de Jong. Het is dit jaar op donderdag 2 juni en wordt wederom op verschillende tv-zenders uitgezonden.”

Eduard: “We hebben het wel overlegd maar ik ga het niet doen, misschien dat ik ooit wel weer eens ga. We hebben het maximale er aan gedaan om zoveel mogelijk geld in te zamelen voor het KWF en de eilanders hebben het maximale gedaan om ons op welke manier dan ook te steunen en hebben er voor gezorgd dat wij € 13075,00 konden storten op de rekening van het KWF. Corina gaat de uitdaging wel weer aan. Ik wil hen heel veel succes wensen en ik hoop dat ze weer veel geld mee kunnen nemen voor het Koningin Wilhelmina Fonds.

Hebben je nog iets dat je kwijt wilt over de actie en de verkiezing?

Corina: “De Benefietavond en de autowasdag waren fantastisch om te doen en we hebben enorm veel geld opgehaald voor het KWF. Ik wil iedereen hiervoor bedanken en hoop dat ze mij dit jaar opnieuw willen sponsoren. We hebben wel weer wat nieuwe acties bedacht maar die zijn nog in ontwikkeling.

En wat betreft de verkiezing: iedereen super bedankt voor het stemmen en ik ben heel erg trots op mijn titel Schitterlicht van Ameland 2015.”

Eduard: “Ik wil iedereen bedanken die ons gesteund heeft op welke manier dan ook. Het is fijn om te weten dat je mede eilandbewoners zoveel goeds in zich hebben en hiermee een goed doel steunen. Super bedankt dat u op ons gestemd heeft. Ik ben er trots op om samen met mijn zus en zoon het Schitterlicht van Ameland te zijn.”