Column – Onschuld

HOLLUM – De negende column van dit jaar gaat over het Rôggefeest, het pareltje in de activiteitenkalender van Ameland, dat zijn onschuld voorbij is.

Onschuld

Het was weer een geweldig Rôggefeest, met vertier voor kinderen, straatacts, theater, sport en muziek. Heel veel muziek. Het zonnetje werkte mee, deze dertigste editie, en dat moet je hebben met een straatfestival.

Het festival heeft in die dertig jaar een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Er is meer te doen voor de kinderen, er zijn minder straatacts en er is geen slotact meer. De entree werd ingevoerd met hekken bij de ingangen van het dorp. Dat levert hier en daar discussie op. Bezoekers die zeggen ‘alleen maar even te willen pinnen’ en die zich vervolgens nooit meer bij een poortje melden. Zulke freeriders heb je altijd en daar moeten de mensen bij de ingang hun dag maar niet door laten verpesten. En dat doen ze ook niet. Verenigingen bemensen om beurten de toegangshekken en houden er een centje voor hun vereniging aan over. Dat is een fantastisch systeem.

Wel zagen we in de loop der jaren de entree stijgen. In 2007, het jaar dat het polsbandje werd ingevoerd, was het twee euro. De jaren daarna steeg het gestaag van twee euro vijftig naar de zes euro van deze dertigste editie. Dat is niet niks, zes euro entree en dat voor minder straatacts en meer muziek. De horeca investeert in muzikanten en de rest van het programma moet worden opgebracht door sponsoren en anders door de entree-inkomsten. Zo gaat dat met een festival: er is subsidie, of er zijn sponsoren of er is entree. Of een combinatie van die drie. Rôggefeest heeft zich ontwikkeld tot een festival met een stevige entreeprijs en een programmering waar de muziek overheerst. De ondertitel op het programmaboekje is inmiddels: Kindervoorstellingen | livemuziek | straattheater | acrobatiek. De volgorde laat zien waar de nadruk ligt en dat is voor de volwassenen, die zich voorheen lieten verrassen en overdonderen door de meest kunstzinnige en grappige voorstellingen op straat, jammer. Acrobatiek is dit jaar aan mij voorbijgegaan, of wordt daar die ene steltloper mee bedoeld? Ze zijn er niet meer, de toiletjuffrouwen die een kring van publiek om zich heen verzamelen en die dan een dialoog starten waarbij de tranen je over de wangen lopen. Ze worden gemist.

Ik wil het Rôggefeest niet afvallen, daarvoor is het me te dierbaar en daarvoor weten we er elk jaar toch weer een mooie dag van te maken met (dit jaar voor het eerst) een koffie bij Binnen, de traditionele biertjes bij De Klimop en de lekkere hap bij de Hekseketel. En toch, en toch bekruipt me het gevoel dat het Rôggefeest zijn onschuld heeft verloren. Niet zozeer in de middag, niet tijdens de Rôggeparade, maar daarna, als de bassen uit de speakers dreunen en de straten bezaaid liggen met plastic bekertjes en andere rotzooi.

Dat tezamen met de camerabewaking in het dorp, primeur voor het eiland, en de zichtbaar aanwezige beveiliging, doet realiseren dat een festival organiseren een hele klus is. Noodzakelijke kwaden moeten worden geïntegreerd. Enthousiasme om iets moois op touw te zetten en daar veel tijd in steken is niet genoeg. Het Rôggefeest is die onschuld voorbij en dat doet wel een beetje zeer.

Jeanet F. de Jong

⇒ lees hier over het Rôggefeest door de jaren heen