Astrid Mast “Ik had al heimwee voordat ik op de boot terug naar huis stapte”

In de rubriek ‘Verliefd op Ameland’ praten we met mensen die hun hart verloren zijn aan het eiland of aan iemand op het eiland. Mensen die voor de liefde naar het eiland zijn gekomen of mensen die uit liefde voor het eiland elk jaar weer terugkeren. Vandaag vertelt Astrid Mast hoe Ameland haar tweede thuis werd. 

“Zo’n twintig jaar geleden gingen wij voor het eerst naar Ameland. Via de buren, enthousiaste Amelandgangers, huurden we een caravan van hun familie op Camping Roosdunen in Ballum. Met onze kinderen, die toen nog 3 en 0 waren, besloten we er gewoon maar heen te gaan. Het strand was heel dichtbij en wij vonden het die eerste vakantie direct helemaal geweldig. De uitgestrektheid van het strand geeft zo’n gevoel van vrijheid en rust. Al na een klein stukje lopen kom je helemaal geen mensen meer tegen. In vergelijking met vakanties in het buitenland, zoals Saint Tropez, is dat echt uniek. Zo ontstond onze liefde voor Ameland.”

Een magische plek

“Na die eerste vakantie hebben we op verschillende plekken vakantie gevierd op Ameland. Van Ballum gingen we naar een camping in Hollum waar we een aantal jaren op een prachtig plekje stonden. Daarna ontmoeten we een Amelands stel, waar we vanaf dat moment jaarlijks een vakantiehuisje konden huren. Wat mij meteen opviel, de eerste keer dat ik op het strand aan de westkant van Hollum was, is het licht. Het licht daar is heel bijzonder. Er zijn sowieso maar weinig eilanden waar je helemaal op het westpunt kunt komen. Het licht is te vergelijken met het licht op Ibiza en Bali. Het klinkt misschien wat vaag, maar als ik daar sta, in dat licht en die ruimte, met de schitteringen op het water, dan voelt het alsof ik wortel schiet in het strand.” Astrid lacht. “Dan voel ik me zo geaard en thuis. Ik kijk uit over de zee en kan Terschelling zien liggen, zie de stromingen van de Noordzee en de Waddenzee en de karakteristieke rijen met paaltjes die het water ingaan. Of ik zie de zeehonden in de verte liggen. Zowel met eb als met vloed komen er heel veel elementen samen die het voor mij een magische plek maken.”

Dan voel ik me zo geaard en thuis. Ik kijk uit over de zee en kan Terschelling zien liggen, zie de stromingen van de Noordzee en de Waddenzee en de karakteristieke rijen met paaltjes die het water ingaan.

Een tweede thuis

“Als we na een tijd weer voet op Ameland zetten, voelde dat steeds als thuiskomen. We besloten daarom om een plekje voor onszelf te gaan zoeken op ons lievelingseiland. Maar corona gooide roet in het eten. Eigenaren hielden logischerwijs vast aan hun eigen plekje, omdat reizen geen optie was. We schreven ons in bij verschillende campings en wanneer er dan een plekje vrij kwam, kon je daarop intekenen of bieden. Via verloting werden de plekken dan vergeven. Na vier jaar op lijsten te hebben gestaan en zeven keer naast het net vissen, kregen wij afgelopen juni het bericht dat we een stacaravan konden kopen in Nes. We hebben daar ontzettend geluk mee gehad! Sommige caravaneigenaren zitten al 80 jaar op hetzelfde plekje, met een caravan die steeds weer doorgegeven wordt aan familie. Nu mogen wij ook eindelijk genieten van ons tweede thuis.”

Verse zeebaars en het geluid van de zee

“Ons charmante chalet staat in Nes op camping Duinoord. Dichterbij de zee kun je volgens mij niet staan, want wij hoeven alleen de duin over en dan staan we aan de Noordzee. Als de wind goed staat, vallen wij heerlijk in slaap met het geluid van de zee op de achtergrond. We hebben ons chalet ‘Sandy’ genoemd (naar een eekhoorn uit de tekenfilmserie SpongeBob) en onze dochter heeft een naambordje geschilderd. Een vrolijke en luchtige naam, die goed past bij ons lichte chalet. Het is heerlijk om op elk moment naar Ameland te kunnen. Mijn man vangt zeebaars die we zelf schoonmaken en lekker vers eten en delen met andere visliefhebbers op de camping. Binnen de kortste keren is het hele chalet zanderig, dus ik ga er regelmatig met een stoffer doorheen, al hoort het er ook echt gewoon bij. De kinderen zijn inmiddels 20 en 23 maar ze gaan heel graag mee naar Ameland. Zij hebben de liefde voor het eiland helemaal overgenomen. Hier vinden we rust en ruimte, en lukt het weer om met een vernieuwde blik en inspiratie naar het leven en de wereld te kijken.”

Toosten op het leven van mijn vader

“De mooiste herinnering aan Ameland maakten we afgelopen zomer. Op 4 augustus zou mijn vader 80 jaar geworden zijn, maar hij is twee jaar geleden onverwachts overleden. Mede dankzij mijn vader hebben we onze caravan kunnen kopen, dus Ameland was de perfecte plek om op zijn leven te toosten. Toevallig was het die 4e augustus ook Rôggefestival, een festival in Nes met muziek, theater, lekker eten en drinken. Vroeger werd het Rôggefeest gevierd, waar we altijd met de kinderen naar toe gingen. Tegenwoordig is het een tweedaags festival. Hier zijn we samen naartoe gegaan om het leven te vieren met zijn vieren door samen te dansen, te springen, drinken en te genieten. Ik vond het zo bijzonder om dit samen met onze volwassen kinderen te ervaren, nadat we al die andere levensfases met hen doorlopen hebben; van met emmertjes en schepjes op het strand, naar met zijn allen feesten op een festival.”

Ga fietsen

“Als ik een tip moet geven aan mensen die voor het eerst naar Ameland gaan, dan zou ik aanraden om te gaan fietsen. Laat je auto lekker thuis en verken het eiland op de fiets. Ga fietsen door de duinen en bezoek de dorpjes en laat je leiden door het weer en het eiland. Dat is ook iets wat hoort bij het eiland, de charme van niet overal zomaar heen kunnen rijden, en je aanpassen aan de natuur. Dan kom je vanzelf in een ander tempo terecht en zul je merken dat het rust geeft.”