Albert de Hoop

De Blauwe Distel eindelijk burgemeesterswoning
Albert de Hoop en Ingrid Magré vestigen zich op Ameland.
Het huis in Langweer is verkocht, het huis op het duin is af, de rugoperatie is geslaagd en de burgemeester en zijn vrouw settelen zich.
NES – Albert de Hoop, burgemeester van de gemeente Ameland en zijn vrouw Ingrid Magré zijn verhuisd. De Hoop is al meer dan een jaar burgemeester van het Waddeneiland, maar in het afgelopen jaar hopte hij van de ene verblijfplaats naar de andere en hield er een weekendhuwelijk op na. Eindelijk komt er rust in de tent. De Blauwe Distel, de burgemeesterswoning op het Duin aan de Duinweg in Nes, is verbouwd en de verhuisdozen uit Langweer zijn bijna allemaal uitgepakt.
Het Lofotenblauwe huis dat ze uit liefde voor Noorwegen en met oog voor degelijkheid in Langweer lieten bouwen, is onlangs verkocht en hun spullen zijn op 20 augustus naar Ameland verscheept. De Hoop en Magré betrekken een jaar later dan gepland hun huis op Ameland. Half september trok het stel de deuren alweer achter zich dicht. Ditmaal voor een vakantie van drie weken naar hun vakantiewoning in Frankrijk-aan-zee. “We hebben nu twee huizen aan zee.” Toen ze het huis in Frankrijk kochten wisten ze nog niet van de burgemeestersfunctie op Ameland, maar: “Aan zee is altijd goed.”

De Hoop is net hersteld van een hernia operatie. De genezing ging moeizamer dan hij had verwacht. Na zijn eerste hernia operatie, een aantal jaren geleden, stapte hij tamelijk fris het ziekenhuisbed uit en kon vrijwel meteen weer aan het werk. Dat viel deze keer wat tegen. “Het was alsof ik een trap in de rug had gekregen,” vertelt de patiënt. Hij werkte een aantal weken noodgedwongen in deeltijd. In september is de ziekenhuiskleur verdwenen en zijn de ingevallen wangen weer gevuld. Na de herfstvakantie ging de burgemeester weer volledig aan de slag.
De keuken is drie meter breder geworden en heeft glas aan de kant waar eerst een muur zat. Het woongenot is er beduidend door verbeterd. Vanaf de keukentafel kijken de burgemeester en zijn vrouw uit over de duinen en zien ze Amelands wildlife aan zich voorbijtrekken. Ze staan regelmatig oog in oog met een ree. Een fazant pikt aan het pasgezaaide graszaad. De hen ziet er weldoorvoed uit. Albert en Ingrid laten haar pikken en genieten van het uitzicht. De verbouwde badkamer blijft voor bezoekersogen gesloten; een van de twee dochters De Hoop ligt in het nieuwe bad na een drukke studieweek in Groningenstad.
Ingrid Magré gaat vanaf nu forenzen. Ze werkt drie dagen per week op de financiële afdeling van een verzekeringsmaatschappij in Leeuwarden en vindt het heerlijk om te werken. Het geeft haar een prima tegenwicht voor het leven op het eiland. Op Ameland wil ze het sporten weer oppakken. Ze wil graag het Rondje Ameland lopen en is suppoost tijdens de Kunstmaand. Haar draai denkt ze wel vinden. Ze zal haar neus hier en daar laten zien en de burgemeester begeleiden. Ingrid is zijn sparring partner. De vrouw van de burgemeester is geen burgemeestersvrouw die gaat shoppen op het moment dat haar man een KIMO congres bijwoont. Ingrid wil daar bij zijn omdat het haar interesseert.
Aan de grote keukentafel bespreken ze de onderwerpen die spelen. Een van die onderwerpen is de verbinding met het vasteland. Voor forenzen en schoolkinderen zou er een snellere veerboot moeten komen, meent De Hoop. De burgemeester wil zich daar sterk voor maken en niet omdat zijn vrouw nu drie keer per week forenst. Zelf vaart hij regelmatig voor het werk naar de overkant en er zijn tientallen mensen op Ameland die hun werk op het vasteland hebben. Bovendien heeft De Hoop de ambitie om congressen naar hier te halen. “Niet om van Ameland het centrum van de wereld te maken,” zegt hij voor alle duidelijkheid, maar om het eiland te voorzien van impulsen waar het zijn voordeel mee kan doen. De forenzenboot, waar in zijn idee zo’n dertig mensen op een snelle manier mee vervoerd kunnen worden, houdt zijn aandacht tot het plan verwezenlijkt is.
Albert de Hoop en Ingrid Magré voelen zich senang op Ameland. De kleine eilandgemeente wordt door De Hoop niet gebruikt als springplank naar een grotere gemeente, verzekert hij. Wat er gebeurt als over een paar jaar een groot bedrijf aanklopt met een prachtige functie in het verschiet, kan hij nu nog niet zeggen. Het burgervaderschap bevalt hem buitengewoon goed. Wonen op het eiland met de drukte van de zomer en de rust in de winter gaat het paar goed af. “Het is maar net hoe je er in staat.” De Amelanders kunnen ze waarderen. “Het is wel ons slag mensen,” zeggen ze allebei. Beiden verbazen ze zich over het talent dat op Ameland huist en alle twee kunnen ze genieten van het enthousiasme dat ze tegenkomen op de ouwe pôlle. Ze hebben het eilandgevoel al in de botten gekregen. Als ze in Holwerd op de boot stappen zeggen ze tegen elkaar: “Heerlijk, we gaan weer naar huis.”
===============================================
augustus 2006
Albert de Hoop
onze nieuwe burgemeester
De achternaam belooft veel goeds, De Hoop. De voornaam is Albert. “Gewoon Albert”, zegt Albert. De komende tijd zal Ameland haar burgemeester beter en beter leren kennen. Voor een eerste kennismaking maakte De Nieuwe Amelander de gang naar het gemeentehuis.
De 47 jarige nieuwe burgemeester van Ameland is in Assen geboren. Hij is getrouwd met Ingrid Magré. Zij hebben twee dochters, Ingeborg (19) en Kirsten (17), die allebei in Groningen studeren.
De Hoop is gek op Noorwegen. Hij heeft zijn kinderen Noorse namen gegeven, hij heeft een Noorse boot en een Noors huis in Langweer en is regelmatig in het noorden te vinden. Behalve van het Scandinavische land houdt hij van mensen. Bovenal is hij een vrolijk mens, zegt hij zelf.
werken is een feestje
In de tijd dat hij solliciteerde naar de burgemeestersbaan was Albert de Hoop raadslid voor D’66 in de gemeente Skarsterlân en directeur Personeel & Organisatie en Communicatie bij het Centraal Justitieel Incasso Bureau (CJIB), het bureau in Leeuwarden waar de boetes vandaan komen. De directeur reageerde alles behalve in een opwelling toen hij over de vacature op Ameland hoorde. De Hoop had zijn gedachten al eens eerder over een burgemeestersfunctie op een Waddeneiland laten gaan. In de procedure op Vlieland moest hij genoegen nemen met een tweede plaats en als je burgemeester wilt worden is een tweede plaats geen plaats.
Albert de Hoop zat niet in zak en as na deze teleurstelling. Zijn werk bij het CJIB gaf hem voldoende voldoening. Binnen de P&O afdeling kon hij strategieën uitdenken. Zijn tijd werd gevuld met werken aan de organisatie en werken aan reorganisatie. Daarnaast had hij een taak bij de internationale acquisitie waarbij hij veel mocht reizen. Het CJIB int bekeuringen voor diverse Europese landen. Wie in Portugal een boete oploopt, krijgt van het CJIB in Leeuwarden de rekening gepresenteerd. De Hoop probeerde in het buitenland die uitvoerende werkzaamheden binnen te halen. Hij deed het met veel plezier. “Werken is voor mij een feestje. Als anderen dat ook vinden dan maken we met elkaar een feestje.”
sociale binding
Albert de Hoop meent dat de burgemeestersfunctie op Ameland een “mooie complete baan” is. “Er is volgens mij werk zat.” Hij wil in kleine en grote kring reclame maken voor het eiland. Hij houdt van PR. “Kom naar Ameland om te werken, recreëren en vergaderen,” gaat hij vanaf nu roepen.
De eilanden kent hij als zijn broekzak en hij heeft affiniteit met water. De Hoop heeft gevaren als machinist bij de Douane patrouille en met zijn eigen boot, de Saga, heeft hij meermalen de Waddenzee bevaren en zal dat blijven doen. Hij rekent op een plekje voor zijn boot in de haven van Nes. Van machinist werd hij belastinginner, en daarna kreeg hij een P&O functie. “Vanaf mijn 23e heb ik leiding gegeven. Ik heb geen behoefte aan grote organisaties. Ik sta graag op de voorgrond, maar dan wel met mensen om me heen.” Hij noemt zich sociaal liberaal. “Je moet weten voor wie je het doet.” Hij houdt van een gemeenschap waar mensen voor elkaar zorgen en op elkaar letten. “Ik heb nooit last gehad van die sociale controle. Het betekent ook sociale binding.” De Hoop verwacht op Ameland dezelfde sociale constructies als in Langweer. “Daar wordt ook geroddeld. Ik ben er niet gevoelig voor.”
netwerk
Hij is gewoon Albert de Hoop. “In formele situaties verwacht ik dat mensen zich formeel gedragen. Onder gewone omstandigheden kunnen we gewoon doen.”
De burgemeester is nog bezig met een sociologie studie aan de Universiteit van Amsterdam. Hij moet alleen de scriptie nog en hoopt er de komende tijd aan toe te komen. Tenminste, als de baan als burgemeester samen met zijn nevenfuncties niet al zijn tijd opslokt. De Hoop is Lid van Raad voor Toezicht van het Openbaar Voortgezet Onderwijs in Sneek. Hij is adviseur bij de Bedrijven Adviesgroep van het Friesland College Friese Poort. Hij is gastdocent aan de bestuursacademies en doceert dan organisatiekunde. Hij is projectleider van voorlichtingsprojecten over arbeidsvoorwaarden en hij zit in diverse netwerkgroepen. “En er zit nog wat in het vat. Het is goed voor de gemeente om in dit soort netwerken te zitten.”
biljarten
De burgemeester van Ameland verwacht eind augustus zijn huis op het duin bij Nes te kunnen betrekken. Tot die tijd pendelt hij heen en weer tussen Langweer en Ameland, tussen zijn blauwe houten huis, dat nu te koop staat, en zijn tijdelijke aanleunwoning in Nes. Hij woont er tussen oudere mensen en voelt zich daar op zijn gemak.“Eindelijk kan ik leren biljarten”. Oude mensen hebben bij hem een streepje voor. Ze staan wat hem betreft boven de wet. De Hoop was dan ook vereerd dat in zijn eerste week als burgemeester zijn eerste officiële optreden in de gemeenschap van Ameland het feliciteren van de honderdjarige mevrouw De Jong-Bakker was. De felicitatie bood hem de gelegenheid te doen waar hij goed in is en wat hij heel graag doet: een redevoering houden.
Ameland zal nog veel van deze burgemeester horen en Albert de Hoop: die is vooral van plan zichzelf te blijven.