Woordengolven: Gedicht van de maand

De zee heeft op veel mensen een onverklaarbare aantrekkingskracht en is ook voor velen een onuitputtelijke bron van inspiratie. De zee is misschien wel het meest geschilderde onderwerp ter wereld. We vrezen en bewonderen de zee. Er valt dus veel te zeggen over die enorme deinende hoeveelheid water en de eilanden die erin liggen. Dichters proberen dat met hun allermooiste woorden te doen, die wij hier voor jou verzamelen. Deze maand een gedicht van Neeltje Maria Min.

Een duinpan

Een duinpan was onze bedding.
Daar had het glimmende helm
geklapwiegd, ons in slaap gesust.
Daar werden wij wakker, wreven
het zand uit de ogen, zagen
een vogel hoog boven ons bidden,
wisten ons prooi van wat dwingt.

In de verte morde de donder.
Een komen en gaan van krijsende
meeuwen. Een hond sloeg aan. De
auto’s op de snelweg raasden.
Niets werd gestild.

En door de regen terug naar
huis. Verdreven. De kust
was onveilig geworden.

Neeltje Maria Min