Woordengolven: Gedicht van de maand

De zee heeft op veel mensen een onverklaarbare aantrekkingskracht en is ook voor velen een onuitputtelijke bron van inspiratie. De zee is misschien wel het meest geschilderde onderwerp ter wereld. We vrezen en bewonderen de zee. Er valt dus veel te zeggen over die enorme deinende hoeveelheid water en de eilanden die erin liggen. Dichters proberen dat met hun allermooiste woorden te doen, die wij hier voor jou verzamelen. Deze maand een gedicht over de zee van dichter Herman de Coninck.

Zoals de zee zichzelf weerlegt

Zoals de zee zichzelf weerlegt, nee, juist legt,
golf over golf, cliché over cliché,
als kaarten bij een patiencespel,
en zich weer opraapt en zich opnieuw legt;

zoals horizon slechts horizon-
taal duldt, zo ver als je kunt kijken,
en zee tien keer per minuut verticaal wil,
zo luid als je kunt horen;

zoals water zwemt om zichzelf te kloppen
in de sprint, een arm zegevierend omhoog-
steekt,
waarna een andere arm en nog een arm;
zoals alle water ter wereld zich haast
om aan te komen binnen de tijdslimiet
van de eeuwigheid: zo nu.

Herman de Coninck
Uit: Schoolslag – gedichten