Verhaal – Vuurtoren in de vertrekhal

HOLLUM – Het eiland barst van de verhalen. Wij verzamelen ze hier voor u. Anekdotes, reisverhalen, geschiedenissen, sprookjes: als het maar een link heeft met Ameland. De link kan het onderwerp zijn of de auteur.

Via deze link komt u bij alle verhalen.

Hieronder het verhaal van Ria Dokter.

Vuurtoren in vertrekhal

Vorig jaar mocht ik in Griekenland als vrijwilliger mijn diensten aanbieden bij de Wereld Zomer Spelen van Special Olympics. Omdat ik Papiaments spreek, was ik ingezet als begeleider van de delegatie vanuit Curaçao.

Het waren 3 heerlijke weken, vol sport, vriendschap en weerzien van zovele mensen die een grote rol hadden gespeeld in mijn leven. Op Bonaire en Aruba spreekt men natuurlijk ook Papiaments, dus met al die gemotiveerde atleten, begeleiders en coaches was het erg gezellig en we babbelden wat af. We hadden elkaar 10 jaar niet meer gezien, dus natuurlijk hadden we veel in te halen.

Van Suriname was er ook een delegatie en ook daar trof ik bekenden. Ik had in Paramaribo 20 jaar geleden mijn opleiding tot zwemcoach mogen volgen. Nederland was de voertaal bij onze gesprekken, doorspekt met hier en daar een beetje Srnangtongo. Het leek de toren van Babel wel…..

Na 3 weken was “de koek op” en moesten alle delegaties weer terug naar hun respectievelijke landen van herkomst. Vanaf 2 uur ’s nachts was het op Athene Airport dan ook al een drukte van belang. Behangen met alle medailles klingelden  delegaties met atleten van alle landen door de vertrekhal en verdwenen door de “douane”, nadat men elkaar hartelijk en stevig had omhelsd en het allerbeste had gewenst.

Delegatie Curaçao  en Bonaire waren ook al vroeg vertrokken. Met de delegaties van Aruba en Suriname zat ik in de vertrekhal te wachten op het toestel dat ons naar Amsterdam zou brengen. Gezellig zat ik met de hoofdcoach van Suriname herinneringen op te halen toen mijn blik viel op een lange man in kakikleurige kleding en op zijn hoofd een basebalcap. Ik dacht iets bekends op die pet te zien staan . Ik riep naar die mijnheer dat ik graag zijn pet wilde zien en wat daar op stond. Warempel, ik zag echt de vuurtoren van Ameland! Verwonderd vroeg ik hem waar hij die pet vandaan had. Hij vertelde mij dat die pet inderdaad van Ameland kwam en vroeg mij waarom ik dat vroeg. Ik vertelde hem dat ik praktisch onder die vuurtoren was geboren. In het Badhuus! Waarop hij mij vroeg of dat wel echt zo was, want hij kende de mensen van het badhuis en dat waren Jan en Dolly Kossen. Ik antwoordden hem dat die info niet helemaal correct was. Het badhuus was namelijk eerst van Bram en Neeke Kossen en ik was hun kleindochter en was daar echt geboren.

De heer in kwestie bleek Asing Walthaus te zijn. Ik kende hem uit de tijd dat ik “De Zwaan” nog frequenteerde en hij een kleine jongen was. Daarna had ik hem nooit meer gezien.

We hadden een aangename vlucht terug naar Amsterdam en daarna een gezellige treinreis naar Leeuwarden.

Als je na een lange reis thuis komt en je ziet vanuit het vliegtuigraam je eiland liggen, krijg je soms  een steek in je hart van herkenning en vreugde. Toen ik op de boot zat en de Ballumerbocht in het oog kreeg, voelde ik voor het eerst sinds ik in Nederland woon die steek.  Die steek voelde ik voor drie door mij  geliefde landen. Ik had drie weken lang doorgebracht met “mijn mensen” , had afscheid kunnen nemen van oude vrienden en ging weer naar huis.

Hollum Ameland

19 augustus 2012

Ria Dokter

>>> Asing Walthaus: Kleine voetnoot: de pet met vuurtoren uit dit verhaal komt niet van Ameland, maar uit Texas. Dit is hem: http://walthaus.blogspot.nl/2011/06/radio-oerol.html

"De pet is van het bedrijf Ramtec Marine Systems uit Houston, en er staat een Amelander vuurtoren in het logo omdat de baas uit Hollum komt. Ik ben deze pet overigens vorig jaar in Hollum kwijtgeraakt: daar heeft op een van de avonden voor Sunneklaas iemand anders hem uit de Zwaan meegenomen…"