Een school om trots op de zijn

Denkend aan een enerverende periode 1967-1973

De bovengenoemde periode was inderdaad enerverend en er is toen ontzettend veel gebeurd. In najaar 1967 kwamen wij van het eiland Vlieland waar ik hoofd van de Ulo-school was. Op Ameland werd ik in dezelfde functie benoemd, met als opdracht : De eilander Ulo-school, Huishoudschool en Landbouwschool moesten in het kader van de Mammoetwet op 1 augustus1968 een scholengemeenschap vormen. Dit was een hele klus want je had drie schoolteams en twee Ministeries. Op 1 augustus werd ik directeur van de Buregemeester Walda Scholengemeenschap. Nu bestaat het voortgezet onderwijs op Ameland 60 jaar; waard om aandacht aan te schenken.
Als ik nadenk over die zes werkzame jaren op Ameland, komt een reeks voorvallen in mij op die ik hieronder in willekeurige volgorde wil memoreren:
Het is voor een school belangrijk hoe ouders over die school denken. Op Ameland is dat nooit een probleem geweest. De ouders hadden een zeer positieve opstelling die op vele wijzen naar buiten kwam. Toen wij dachten dat ook voor eilanders zwemlessen heel belangrijk waren, kreeg onze organisatie het in 6 weken actie voor elkaar om met slechts de steun van de Amelanders zelf in Ballum een zwembad te bouwen, dat tot de dag van vandaag nog functioneert. Onze gymleraar Sicco Zandt gaf daar zijn enthousiaste zwemlessen en ik herinner me nog het succesvolle zwemexamen van Lucky van Wijk uit Ballum.
Belangrijk voor een school zijn ook de leerkrachten. Met de mogelijkheid dat ik er een aantal vergeet, noem ik Dries Evenhuis, Anne Moll, Klaas Hilverda, Frans Hulsebos, Hans Volkert, Sikko Zandt, Eerelman, Burema, Van Eijck en natuurlijk de “huishoudjuffen” Smit, De Vries en Van Hoorn en ook niet te vergeten de ’gecombineerde sexuele voorlichting’ van dokter Straatsma met Pastoor Hendriks. In die tijd kwam ook de politieke partij D`66 van Hans van Mierlo op en na een weddenschap met Dries Evenhuis moest Frans Hulsebos een uur lang als sandwichman door Nes lopen, op de trompet daarbij begeleid door Theo Wildervank. Toen Theo moe werd, blies Frans zelf zijn begeleiding. De verdiende weddenschap van Frans was onvoldoende om de rekening bij hotel De Jong te voldoen bij ’de nazit’. We lapten allemaal wat bij.
Belangrijk en uiteraard het allerbelangrijkste zijn de leerlingen zelf. Is het nu toevallig dat de leerlingen uit de bovengenoemde periode weer een belangrijk deel van de huidige jubileumcommissie uitmaken? Natuurlijk niet, want zij hebben in de afgelopen jaren ook al wat geslaagde reünies georganiseerd van hun jaarklassen. In de onderhavige perioden herinner ik mij ook nog de geslaagde schoolreizen met de gevierde chauffeur Doede van Wier uit het Friese Minnertsga naar het Zuiden van ons land, naar Duitsland, België en Luxemburg. (met vooral de Ardennen, toen Ineke de Haan nog een stukje haar in de motor van haar skelter kreeg bij de Waterval van Coo). We hebben toen met elkaar nog diverse acties (denk aan de bingoavonden) georganiseerd om aan de ’centen’ te komen. Ook hierbij ondervonden we weer veel steun van de ouders en de Amelandse bedrijven. We hadden ook sportwedstrijden met scholen die ons eiland bezochten en het was zo typisch dat steeds ’onze meiden’ wonnen en ‘onze jongens’ soms wel eens verloren. Hier kwam wel een einde aan toen Geel Wit de gebroeders Metz aan onze school leverde.
Belangrijk waren voor de school is ook het niet-onderwijzend personeel zoals de conciërge De heer Bloem en de onvergetelijke Heslinga, met zijn soep voor een kwartje tijdens het traditionele ‘overblijven’. Toen ‘Opper Kalverda’ nog voorzitter van de oudercommissie was, hadden we eens een ouderavond en de rondvraag was aan de orde. Kalverda deelde ons mee, terwijl de harde wind om het schoolgebouw blies: “Er is van alles op het strand!”. De ouderavond werd meteen beëindigd en een stoet auto`s reed de Strandweg op. Een paar containers hadden alle maten spijkerbroeken verloren en de volgende dag op school droegen leerlingen uit alle dorpen deze broeken. Helaas had Greetje Baarsma nog geen broek bemachtigd. Een handige Hollumer (wiens naam ik nu even niet wil noemen) verkocht haar er één voor f 15,- . Dat is ook zaken doen. Met Heslinga vonden wij ook wat broeken, maar het waren kleine maten.
Wel het laatst genoemd, maar toch ook belangrijk was het bevoegd gezag van de school, dus het College van Burgemeester en Wethouders. De wethouders waren toen de KVP-er Theo Metz uit Buren en de socialist Epke van der Geest en de burgemeester Siderius, die later naar het Drentse Sleen verhuisde. Zonder uitzondering hebben deze bestuurders zich sterk gemaakt voor onze school, waardoor er veel mogelijk was. Voor de mondelinge examens moesten onze leerlingen altijd naar de Harmonie in Leeuwarden en als dan weer een schip vol geslaagden onze haven binnenstoomde was het enthousiasme erg groot. Aan de school hadden we ook het keuzevak Scheikunde ingevoerd. Traditioneel kwamen dan de examinatoren Wursten en Vondeling dit examen afnemen. “Op Ameland zijn de beste kandidaten van ons hele land!”, was de stellige overtuiging. Zo haalde Joke Kiewiet uit Buren nog eens de enige 10 van heel Nederland. Uiteraard trakteerde ik de beide examinatoren op een “rondritje Ameland”. In het museum zagen zij de ‘traditionele hondjes’ (wie kent dat verhaal niet!) en zij wilden graag zo`n souvenir meenemen naar Amsterdam. Middels een meisje uit Ballum kreeg ik twee hondjes (we noemen geen namen, maar nog wel bedankt!). Ook de cultuur werd niet vergeten en wie weet nog het schoolconcert van Willem Hielkema (met drie handen!) in het overblijflokaal.
In 1972 bestond de school 25 jaar en dat betekende “EEN WEEK FEEST”. Voor steeds een afgeladen zaal werd ONZE REVUE vertoond met de bekende hoofdrollen uit alle dorpen; iedereen zag minstens één keer dit stuk. Alle lokalen hadden speciale functies; we hadden schapenhokken, tentoonstellingen, eetzalen waaronder enkele heel speciale. Nog lang zou dit na-ebben. De school was een levend hart van het eiland. We deelden ook de tragedies, zoals de windhoos op ‘Duinoord’ met vier doden toen onze school een noodhospitaal werd en helikopters af en aan vlogen. Met alle leerlingen hebben we het hele terrein afgezocht naar waardevolle voorwerpen.
EEN SCHOOL OM TROTS OP TE ZIJN.
Diever, 27 oktober 2007                                       
Adrie Gaasbeek, oud-directeur.