Column – Anpakke

HOLLUM- Initiatief kan de Boys of Ahab niet worden ontzegd. Ze lazen de column over de veekerende dijkjes, voelden zich diep beledigd en vatten vervolgens de koe bij de horens. Om met de woorden van ex-raadslid van A’82 huize te spreken: “Je kinne der wel over skrieve maar je kinne het ok anpakke!” En aanpakken deden ze, deze zaterdagmiddag. De vernielde veekerende dijkjes zien er weer als nieuw uit. Het rood-witte lint geeft de indruk dat hier een officiële instantie werk heeft verricht. Eigenmachtig regelden ze grote machines die de aarde kwamen storten.

Verantwoord omgaan met gemeenschappelijk Amelands erfgoed is dat allerminst. Als een groep kornuiten na Koninginnedag de veren in het dorp opruimt die ze met het feest in de lucht hebben geblazen, dan is dat een passende vorm van eigenmachtig optreden. Verantwoordelijkheid voor je daden dragen en opruimen die hap. Als je een met 18e eeuwse springers betegelde muur omverrijdt en dan bij de tegelhandel een partij tegels regelt, de muur weer opmetselt en de tegels zet, is dat onverantwoord herstel van een waardevol cultuurbezit. De herstelmanoeuvre van de dijkjes is, hoe goed bedoeld ook, een voorbeeld van onverantwoord herstel. De gemeente is niet geraadpleegd, laten de klussers weten.

Al maanden ligt het driehoekje er zielig en verfomfaaid bij. Juist nu gemeenteraadsleden doordrongen zijn van de schade die is toegebracht en de gemeente de cultuurhistorisch waardevolle plekjes van Ameland verantwoord wil beschermen, was overleg op zijn plaats geweest: hoe pakken we dit zo goed mogelijk aan. Nu zijn de dijkjes, onder het genot van een paar potten bier, op een eigengereide manier gladgestreken. En wee wie er iets over zegt!

JFdJ

>>> lees hier de column waar het mee begon: Erfgoed