Inge Klinkert: ‘Op Ameland kon ik alles opnieuw doorleven’

Na een diagnose leukemie en een zwaar behandeltraject vond Inge Klinkert (62) rust en inspiratie op Ameland, het eiland waar ze al sinds haar jeugd komt. In de stilte van de duinen en onder de weidse luchten verwerkte ze wat haar was overkomen. Kantje Boord werd een openhartig boek over verlies, veerkracht en hoop. ‘Ameland gaf me de ruimte om mijn verhaal op papier te krijgen.’

Een enorme schok

Inge is een geboren en getogen Groningse, maar verloor haar hart als kind al aan Ameland. ‘In mijn jeugd waren we er elke zomer- en paasvakantie met ons gezin te vinden,’ vertelt ze. ‘Het eiland is me heel vertrouwd.’ Inmiddels woont ze zelfs op Ameland, maar ze is ook nog vaak in Groningen waar haar man woont. ‘We hebben nu een ‘WAD-relatie’, zoals mijn man het gekscherend noemt,’ zegt ze lachend.

 ‘Toen ik terugkeek op mijn leven, tijdens het schrijven van mijn boek, dacht ik: wat hebben we eigenlijk veel mee gemaakt. We zijn lang kinderloos geweest en verloren na een zwaar IVF-traject onze dochter. Dat is een verdriet dat altijd bij je blijft.’

Als Inge 51 is slaat het noodlot opnieuw toe: ze krijgt leukemie. Een enorme schok voor het hele gezin. ‘De jongens waren toen 14 en 16, een rot leeftijd om je moeder zo ziek te zien. Kanker heb je niet in je eentje, het overkomt het hele gezin.’

We zijn er sterker uitgekomen

De openheid binnen het gezin speelde een grote rol in het omgaan met haar ziekte. ‘We hebben veel gepraat. Mijn zoons gingen mee naar gesprekken met artsen. Ze wisten precies hoe de vork in de steel zat. Dat vertrouwen heeft hen enorm geholpen om te gaan met de situatie.’ Ook toen ze een stamceltransplantatie moest ondergaan, stonden haar man en kinderen aan haar zijde. ‘Met spierwitte koppies, maar wel samen. Of het nu goed of slecht zou aflopen, we deden het met zijn vieren. We zijn er als gezin echt sterker uitgekomen.’

De re-integratie na haar herstel was zwaar. ‘Iedereen denkt dat je genezen bent na een stamceltransplantatie, maar dan begint het herstel eigenlijk pas. Drie keer per week naar het ziekenhuis, continu de angst dat de ziekte terugkomt.’ Na een lange periode van revalideren, re-integreren en uiteindelijk ontslag, vond ze op haar 55ste opnieuw werk als communicatieadviseur voor een samenwerkingsverband tussen gemeenten. ‘Ik was zó blij. Eindelijk was alles weer een beetje normaal.’

Schrijven aan zee

Tijdens de coronaperiode moedigde haar werkgever haar aan om haar ervaringen op papier te zetten. Ze huurde een huisje op Ameland en begon aan haar boek. ‘In de ochtenden werkte ik voor mijn baas, ’s middags aan mijn boek. In 2023 was het af.’

Ameland speelde een essentiële rol in haar schrijfproces. ‘De rust, de natuur, de vertrouwdheid – het bracht me in de juiste flow. Als ik over het strand liep, kon ik de pijn uit het verleden opnieuw doorleven én verwerken.’ In Om Suien, een knus huisje in Hollum met uitzicht op de Waddendijk en de Noordzeekust, tikte ze haar herinneringen van zich af. ‘Elke dag opnieuw, totdat er een lijn in mijn verhaal kwam.’

Het eindresultaat is een boek waarin ze haar ziekteperiode vervlecht met heftige ervaringen uit haar verleden. ‘Ik heb altijd weer de moed kunnen vinden om op te krabbelen en door te gaan. De liefde van mijn gezin, mijn humor en zelfspot en een diep vertrouwen dat alles uiteindelijk goed komt (ook als het anders uitpakt dan je had gehoopt) hebben me steeds op de been gehouden.’ Dat maakt dat het boek een bepaalde lichtheid heeft, ondanks de zwaarte van de onderwerpen. Kantje boord leest daardoor als een trein en laat je huilen en lachen tegelijk.

Verdriet dat een deel van je wordt

Tijdens het schrijven kwamen verschillende soorten verlies en verdriet bij Inge naar boven. ‘Het verlies van een kind, dat gaat nooit over. Het wordt een deel van je.’ Maar ook met het verlies van haar gezondheid had ze het moeilijk. Ze vertelt hoe ze, lopend over het strand, haar worstelingen opnieuw beleefde. ‘Mijn verstand en mijn hart gingen daar letterlijk met elkaar in gesprek. Ik heb mij bijvoorbeeld schuldig gevoeld tegenover mijn zoons. Zij hadden opeens een zieke moeder en ik had ze juist zo graag een onbezorgde jeugd willen geven. Dat ik niks aan mijn ziekte kon doen, dat wist ik verstandelijk wel, maar gevoelsmatig was dat een strijd.’ Op het strand van Ameland huilde ze, maar heelde ze ook. Nu pas kon ze écht een streep zetten onder een nare periode.

‘Ik heb het verhaal in eerste instantie geschreven voor mijn jongens en mijn man. Om vast te leggen hoe het voor mij was en hoe we samen door die moeilijke periode zijn gegaan. Maar anderen in mijn omgeving die ik het liet lezen, maakten mij ervan bewust dat het een verhaal is dat kracht en troost kan bieden aan mensen die in een vergelijkbare situatie zitten en die willen lezen over omgaan met tegenslag.’ Het verhaal werd dus een boek dat sinds april verkrijgbaar is bij Uitgeverij Boekscout.

Loop mee voor Stichting Matchis tijdens Rondje Ameland

Inge kreeg als afsluitende behandeling een stamceltransplantatie van een anonieme donor. Het ontroert haar nog steeds. ‘Ongelofelijk, toch? Een jonge vent van 20 jaar (dat is alles wat ik van ‘m weet) heeft zijn stamcellen afgestaan, als daad van medemenselijkheid. Zonder hem was ik er niet meer geweest.’  De organisatie die in Nederland de stamceldonatie tussen donor en ontvanger regelt, is Stichting Matchis. Om deze stichting te steunen, is Inge een inzamelingsactie gestart zodat er méér stamceldonoren gezocht en geregistreerd kunnen worden. ‘Want ik gun elke leukemiepatiënt het geluk dat ik heb gehad.’ Zaterdag 14 juni vindt het wandelevenement Rondje Ameland plaats. Van de organisatie mag Inge Stichting Matchis onder de aandacht van de deelnemers brengen. Die kunnen zich individueel of per team laten sponsoren op SterkvoorMatchis/RondjeAmeland. Wie niet meeloopt maar Inges actie tóch wil steunen, kan geld doneren via dezelfde link. ‘Ik hoop zó dat mensen gul gaan geven… Elke euro is er één!’

Boekpresentatie Kantje Boord op Ameland

Op 14 juni om 20.00 uur presenteert Inge haar boek Kantje Boord op Ameland, in De Plaats in Hollum. De opbrengst van de avond gaat ook naar Stichting Matchis. Tijdens de boekpresentatie zal de Amelander Theatergroep Kruiend IJs (waar Inge als regisseur aan verbonden is) zorgen voor de muzikale omlijsting. Inge zal worden geïnterviewd door Jeanet de Jong over haar boek én over het belang van stamceldonatie. ‘Het wordt een avond met een lach en een traan,’ belooft Inge, ‘en hopelijk levert het een mooi bedrag voor Matchis op!’

Wilt u aanwezig zijn bij Inges boekpresentatie op zaterdagavond 14 juni in Hollum? Stuur dan een mailtje naar ingeklinkert@ziggo.nl. Toegang is een vrije bijdrage na afloop.

Meer zien en lezen over Inge op Ameland? Ga dan naar ingeklinkert.nl.