TEXEL – De zeehonden in en rond de Waddenzee zijn de afgelopen weken veel in het nieuws geweest. Hoge aantallen zeehonden zijn aan de randen van de Waddenzee aangetroffen door de storm en de extreme waterstanden. De zeehondencrèche in Pieterburen en Ecomare op Texel vangen deze zeehonden op. Afgelopen week luidden opvangcentra de noodklok. Ze kampen met overvolle bassins, want een recordaantal zeehonden wordt deze winter opgevangen. Bij Pieterburen staat de teller inmiddels al op meer dan 350 dieren en bij Ecomare op 40. Beide opvangcentra zijn helemaal niet op deze grote aantallen berekend. Het brengt erg veel kosten met zich mee. Voor Ecomare staat hierdoor het voortbestaan zelfs op het spel. Ecomare stelt daarom nu de vraag of deze huidige en grootschalige opvang nog wel noodzakelijk is.
Afgelopen zomer is de totale populatie in de Nederlandse Waddenzee voor 2011 geschat op ruim 10.000 zeehonden, waarvan 7800 gewone zeehonden en 2400 grijze zeehonden. Honderd jaar geleden was de populatie tussen 7000 en 16000 dieren groot. De opvang van zeehonden begon in de jaren '60 toen door vervuiling, zoals PCB en DDT, de zeehondenstand erg laag was. Onderzoekers, opvangcentra en de Waddenvereniging werkten intensief samen in de Werkgroep Zeehond. Het opvangen en uitzetten van zieke zeehonden was destijds in de ogen van velen noodzakelijk. Elke zeehond telde om de zeehondenpopulatie door de tijdelijke bottleneck heen te helpen en als icoon voor de Waddenzee te behouden. Door de opvang, verbetering van de waterkwaliteit en de bescherming van de Waddenzee heeft de populatie zich langzaam gedurende jaren '70 en '80 weten te herstellen. Sinds de jaren '90 is de populatie zeer sterk toegenomen, ondanks de uitbraak van een paar virusepidemieën. Ecologen betitelen de huidige zeehondenpopulatie in de Waddenzee als sterk genoeg om zichzelf in stand te houden, het is dan ook niet verwonderlijk dat de prijzige opvang van zeehonden ter discussie wordt gesteld.