Wadfotograaf Rinnie Wijnstra: ‘In het begin bakte ik er niks van’

Zijn Facebookpagina Fotoameland heeft maar liefst 7.000 volgers. Als je de prachtige plaatjes ziet die fotograaf Rinnie Wijnstra (65) erop plaatst, is dat niet verbazingwekkend. Woeste zeegezichten, vertederende zeehondjes, een adembenemende zonsopkomst of zonsondergang; Rinnie weet het sprookjesachtig mooi vast te leggen. Maar dat had wel wat voeten in aarde. 

Inmiddels hoort Rinnie bij het eiland zoals een schoen aan een voet, maar de fotograaf werd geboren in Leeuwarden. Met tussenpozen woont hij al zo’n veertig jaar op Ameland. Twee keer is hij weggeweest, maar hij kwam weer terug en woont nu in Buren.

‘Ik heb altijd als kok gewerkt. De laatste acht jaar bij tante A’n in Hollum. Maar ooit ben ik begonnen bij een restaurant op camping Boomhiemke en blijven plakken. Eerst deed ik nog seizoenswerk en ging ik terug naar Leeuwarden. Begin jaren 90 hakte ik de knoop door en besloot ik op het eiland te gaan wonen. In de stad wonen vond ik in die tijd helemaal niet prettig, en het eiland had een grote aantrekkingskracht op mij. Afgelopen zomer ben ik echter afgekeurd vanwege een longziekte. Dat was een opluchting, want alle stress is nu van mij afgevallen. Nu kan ik rustig aan doen, de tijd nemen voor mezelf en voor de fotografie.’

Een spontaan besluit

‘Zo’n twaalf of dertien jaar geleden ben ik begonnen met fotograferen. Dat was eigenlijk een heel spontaan besluit. Ik schoot weleens een rolletje vol op vakantie, net als iedereen. Maar dat was het dan ook wel. Toen ik voor mijn verjaardag wat geld kreeg, besloot ik daar een goede camera van te kopen.
Ik vond het gelijk heel erg leuk. Tenminste, in het begin. Toen ik de camera nog op ‘automaat’ had staan. Bij mijn buurman in Buren sloot ik mij in de winter aan bij een fotoclubje. Vanzelfsprekend moest die camera natuurlijk van de automaat af. Ineens werd het moeilijk en ik bakte er helemaal niks van. Ik was er gelijk klaar mee.
Maar ik ging uiteindelijk toch aan de studie. Het kost tijd om uit te vogelen hoe alles werkt. Dan kwam ik thuis na het fotograferen en dan was het weer niks allemaal. Ik was ook veel te voorzichtig, want ik maakte maar een stuk of vijfentwintig foto’s per keer. Terwijl je met die digitale camera’s rustig raak kunt knippen. Ik ben een paar jaar bij de fotoclub geweest en heb daar een boel geleerd.’

‘Nog steeds vind ik het belangrijk om me te blijven ontwikkelen. Dat is niet altijd goedkoop, al kun je fotograferen natuurlijk zo duur maken als je zelf wilt. Er komt steeds wel weer iets nieuws op de markt; betere camera’s, duurdere lenzen met nog meer bereik. Daar ben ik toch wel een beetje gevoelig voor.
Het laatste jaar ben ik vooral veel bezig met vogelfotografie. Mijn oude camera die 6,5 beeldjes per seconde vastlegt was daarvoor niet zo geschikt. Nu heb ik er een die 30 beeldjes per seconde schiet. Dan krijg je de vogels er veel beter op.
Ik vind het leuk om bezig te blijven met vernieuwen. Zo ben ik ook begonnen met dronefotografie, al sta ik wat dat betreft echt nog aan de start. Ik ben nog te voorzichtig, want ik wil niet dat de drone in het water dondert of neerstort, want dan is ie weg. Het is weer een hele andere manier van fotograferen. Ik wil achter dat ding aan, de drone volgen in de lucht. Terwijl ik juist moet blijven staan en mij moet concentreren op het schermpje. Dat zit nog niet zo in mijn systeem.
Maar het is wel heel leuk, en weer een hele andere dimensie. Als het weer wat beter wordt wil ik dat wel meer gaan proberen. Als het nu snertweer is, ben ik weleens wat aan het klooien met water, olie en lichtjes om zo wat abstracter werk te maken.’

Het heeft wel wat, die eilanden

‘Ik geniet er nog steeds enorm van, het fotograferen op Ameland en de Wadden. Het is de combinatie van in de natuur zijn en het schieten van dat perfecte plaatje. Daar krijg ik echt energie van. Het heeft gewoon wel wat, die Waddeneilanden. 
Hollum vind ik het meest fotogeniek. Daar heb je de vuurtoren, de paaltjes op het strand en de steentjes die daar liggen. Dat zijn mooie, kenmerkende beelden die zich goed laten vastleggen.
Ook Het Oerd is natuurlijk prachtig. Daar sjouw ik regelmatig een hele middag rond zonder een mens tegen te komen. Die rust en die ruimte daar, dat is ongeëvenaard. En ook bijzonder is het groene strand bij Ballum. Dat is een interessant gebied om te fotograferen omdat het met de dag verandert. 
Maar eigenlijk is het overal mooi hier. De mooie luchten, de dieren, de zeehondjes, de jonge vogeltjes in het voorjaar. Dat blijft leuk om te fotograferen.’

Beestjes

‘Dieren vind ik verreweg het leukste om op de foto te zetten. Maar die heb je niet altijd bij de hand. In het begin ging ik dan op zoek naar beestjes, maar kwam ik steeds met niets thuis. Toen ben ik eigenlijk begonnen met het fotograferen van de landschappen, die natuurlijk ook fantastisch zijn.
Maar mijn hart ligt toch bij de dierenfotografie. De afgelopen jaren kwam ik wekelijks een dag in de week aan wal bij mijn moeder, die in oktober overleden is. Dan ging ik weleens naar een fotohut bij Lauwersmeer. In Friesland kom je zulke mooie, bijzondere vogels tegen. Steltkluten, een zwarte stern met jongen, kemphanen en een ijsvogeltje; ik heb ze allemaal gefotografeerd. Vooral het ijsvogeltje, dat heel klein en snel is, geeft echt wel een kick om te kunnen vastleggen.’

‘De natuur zelf levert al veel inspiratie op, maar ik kijk ook wel veel naar het werk van anderen. Henk Postma vind ik bijvoorbeeld een geweldige natuurfotograaf, waar ik door geïnspireerd raak. Dan kijk ik waar de foto gemaakt is en welke instellingen er gebruikt zijn, als ze erbij staan.
Als je net begint met fotograferen kun je het beste maar gewoon eropuit gaan. Dan kom je vanzelf iets tegen. Schiet maar raak, is dan mijn advies. Niet te zuinig wezen. En als je dan weer thuiskomt ga je kijken wat je beste foto’s waren en met welke instellingen je die gemaakt hebt.
Het is hier altijd mooi, maar de mooiste plaatjes maak ik meestal als ik voor zonsopkomst de natuur in ga. Vooral als er dan een beetje mist bij is, worden de plaatjes prachtig. Maar ook laatst met de besneeuwde wereld en sneeuwluchten heb ik heel mooie foto’s gemaakt.
De foto’s die ik maak verkoop ik via mijn website. Vooral de zonsopkomsten en zonsondergangen zijn populair. Net als de vuurtoren en de paardenreddingsboot. Verder exposeer ik nog op de vuurtoren, waar werk hangt op de achtste verdieping en zullen er binnenkort ook enkele werken in het museumkerkje hangen. Tijdens de Amelander kunstmaand doe ik ook altijd mee met de Amelander amateur kunstenaars.’

Dankbaar werk

‘De laatste maanden zijn best zwaar geweest. Met het overlijden van mijn moeder, maar ook de galerie in Nes die leeg moest en een verhuizing naar een nieuw huisje. Maar het fotograferen blijf ik dan toch doen, als het tenminste een beetje knap weer is. Het is ook wel een uitlaatklep voor mij en ik kan mijn ei erin kwijt. Het geeft me energie en tegelijkertijd zorgt het voor ontspanning. Vooral als je dan weer van die mooie plaatjes op je scherm hebt.
Ik doe er ook een hoop mensen een plezier mee. Mijn volgers zitten echt te wachten tot ik nieuwe foto’s deel op mijn pagina. De mensen genieten ervan. Daar zitten veel oud-Amelanders bij of mensen die niet meer op het eiland kunnen komen. En ik heb er ook nog ontzettend veel kennissen en vriendschappen aan overgehouden. Het is echt dankbaar werk.’

www.fotoameland.nl

Facebook: fotoameland