LeAm 14 – November

HOLLUM – Lesbos en Ameland beginnen op 1 september 2016 een correspondentie blog. Lees hier de eerste post, waarin onder meer staat hoe dit blog is ontstaan. Deel 13 is op 1 oktober 2017 gepubliceerd.

Lieve Jeanet,

Zo… dit heeft even geduurd… eerst in het ziekenhuis voor een galblaasverwijdering omdat deze vol met stenen zat, daarna een fotoreisje naar Oostenrijk dat iets langer duurde omdat de vlucht geannuleerd werd, waarna ik, ondertussen weer thuis, door mijn rug ben gegaan tijdens het was ophangen waardoor ik me 5 dagen amper bewegen kon.

Over het ziekenhuis zou ik een heel verhaal kunnen schrijven… geweldig bekwame artsen en verplegers die er met weinig middelen er het beste van proberen te maken maar… van patient vriendelijkheid heeft men geen kaas gegeten. Om je een idee te geven… Nadat ik in een operatieschort gehesen was, werd ik in een rolstoel naar de kelder van het ziekenhuis gebracht (daar zijn de operatie kamers). Ik werd voor meer dan een half uur in een koude hoek geparkeerd tussen een stapel dozen en een boekenkast. Zo nu en dan kwam er iemand langs, wierp een blik op mij en riep dan, zijn weg vervolgend, naar iemand anders: "wat is dat?"… "dat is een galblaas", was dan het antwoord van iemand anders… En daar laat ik het maar bij… de galblaas is er uit en het gaat goed met me… Toch typisch dat we bijna hetzelfde hadden… het is overigens door jouw verhaal dat ik me toch maar heb laten opereren, om erger te voorkomen.

Ik neem aan dat de meeste toeristen en zomergasten van Ameland zijn verdwenen en dat daar het winterleven is begonnen. Hier is het seizoen ook afgelopen, het was weer niet zo best dit jaar maar men heeft veel goede hoop voor volgend jaar. Ik hoop met ze mee want het ziet er naar uit dat mijn werk in de vluchtelingenhulp eind dit jaar ten einde komt. Niet dat er geen vluchtelingen meer komen… het tegendeel… Moria kamp zit weer overvol met vooral veel vrouwen en kinderen. En het is weer net als vorig jaar net voor de winter… een groot deel slaapt weer in tenten, ik hou mijn hart vast. Ik geloof niet dat er nog veel interesse is in de rest van Europa… maar ook in de rest van Griekenland voor de situatie hier op de eilanden. Er is geen afvloeing naar kampen op het vaste land en er komt geen zichtbare gestructueerde hulp van de regering om alles "winterklaar" te maken. Ook de eilandbevolking zelf klopt op dichte deuren. Vele scholen hebben nog steeds niet de benodigde leraren, de uitzonderingsregel vwb de BTW verhoging voor de "getroffen" eilanden wordt ingetrokken en veel mensen zullen het met heel weinig moeten doen deze winter want prijzen zijn weer verhoogd. De jeugd die kan trekt weg naar het buitenland, want de werkeloosheid ligt rond 43%.

Ik werk nu nog 4 dagen in de week, waardoor ik tijd heb voor het maken van mijn kalender voor 2018 en om te wandelen, de herfst is zo mooi hier. Eigenlijk moet het nu echt eens een keer gaan regenen, maar ik geniet nog van de mooie dagen en ga zo vaak mogelijk nog even de zee in. Niet dat die echt warm is.. .maar zo helemaal alleen in dat kristalheldere water… met helemaal niemand op het strand… zorgt er voor dat ik weer weet waarom ik hier woon, op dit eiland.

Hoe is dat bij jou… waarom woon jij op Ameland… en niet ergens anders?

Herfstige groetjes van Lesvos!