Ingezonden – Dank aan onze noodhulpverleners

HOLLUM – Een ingezonden mededeling, PA plaatst ze van harte om discussie op gang te brengen, verschillende visies op een zaak te laten zien en om zaken helder te krijgen. Inzendingen die anoniem worden gestuurd worden niet geplaatst. In het uiterste geval kunnen de stukken geplaatst worden zonder dat de naam er bij wordt vermeld.

Dank aan onze noodhulpverleners

Als je hier op Ameland een gele of een legergroene helikopter ziet vliegen, weet je dat er ergens iets ernstigs gebeurd moet zijn. Je probeert te achterhalen om wie het gaat, zodat je de familieleden kan bellen, bezoeken of een kaartje sturen voor troost. Dan gaat het gewone leven weer verder.

Een week geleden bracht ik mijn man naar zijn bed voor een middagdutje. Ik wilde ook zelf even gaan rusten, maar moest nog een telefoontje afhandelen. Plotseling hoorde ik vreemde geluiden uit de slaapkamer komen. Het was mijn man, die het duidelijk heel erg moeilijk had. Vier jaar geleden heeft hij een CVA gehad en dat heeft ons hele leven beïnvloed. Omdat ik de geluiden, zijn lichaamstaal en algemene indruk niet vertrouwde en weer een CVA vermoedde, belde ik meteen 112.

Binnen enkele minuten waren ze er. En ze gingen direct aan de slag. Naar aanleiding van wat ik hen vertelde, konden ze de situatie goed inschatten en kreeg mijn man direct die aandacht die hij op dat moment nodig had. Beide hulpverleners besloten in telefonisch overleg met een medicus dat hij naar het ziekenhuis moest worden getransporteerd.

Rap werd mijn man transport klaar gemaakt en binnen enkele minuten stonden we op het vliegveld in Ballum. Daar werd ons verteld dat we nog even moesten wachten want de heli was onderweg met een andere patiënt.

Al gauw landde de helikopter, kreeg ik van de hulpverlener instructies en werd ik ‘aangekleed’ ten behoeve van de veiligheid. Ondertussen waren andere hulpverleners bezig mijn man klaar te maken voor de vlucht. Take off teken werd gegeven en we vlogen al snel laag over het Wad.

Ik besloot me te ontspannen en van dat uitzicht te genieten, immers, mijn man was in drie paar goede handen en wij allemaal in handen van een goede piloot. Binnen zeven minuten landden we op het helidek van het MCL en daar stond een team hulpverleners die overnam.

Inmiddels zijn we weer thuis en gaat het weer redelijk met mijn man. Ik ben de hulpverleners eeuwig dankbaar voor hun kennis, vaardigheden, geduld en invoelingsvermogen. Ineens kijk ik heel anders naar die helikopters, want ik weet nu hoe geweldig het is dat ze er zijn en met hen alle hulpverleners.

Ria Evers-Dokter

Hollum Ameland