Heimwee een rare ziekte!

HOLLUM – Het eiland barst van de verhalen.

Wij verzamelen ze hier voor u. Anekdotes, geschiedenissen, reisverhalen, sprookjes: als het maar een link heeft met Ameland. De link kan het onderwerp zijn of de auteur.

Via deze link komt u bij alle verhalen.

Hieronder het verhaal van Gerard en Ria Vloedgraven.

Heimwee een rare ziekte!

Vanaf 1970 tot 1995 waren we vaste Ameland bezoekers, badgasten dus. Vijfentwintig jaar naar het zelfde logeeradres in het centrum van Hollum. Ook al reisden we naar Zwitserland of Italië voor een korte vakantie, dan nog moesten we tevens naar Ameland, anders was onze vakantie niet compleet.

In 1995 besloten mijn vrouw en ik, voor vast te verkassen naar Ameland. We kochten een woning in Hollum en voelden ons als een vis in het water. Geleidelijk aan doken we ook in het dorpsleven. Bij verschillende evenementen waren we van de partij. De ene keer actief een andere maal passief. Zodoende vormde zich een waar netwerk van vrienden en kennissen. We zeiden samen dat we hier graag oud wilden worden. In 2008 kregen we erge drang om dichter bij de kinderen te gaan wonen. Zo gezegd zo gedaan. Huis verkopen en aan de wal een ander plekkie zoeken. Verschillende kennissen van ons in Hollum begrepen er niets van en sommigen zeiden dat we binnen enkele jaren weer terug zouden keren. De gekozen locatie aan de wal was aan de Zuidkant van Emmen. Vlak bij de Grote- en de Kleine Rietplas. We gingen een paar maal in de week naar Park Sandur om te zwemmen en te sporten. We zaten met verschillende Hollumers in het zwembad. Park Sandur is een bekende locatie, ook bij de Hollumers, voor een weekje er tussenuit. Het wel en wee werd dan uitgewisseld net of we bij de Coöp in de Pieter Lapstraat stonden. Onze klein(groot)dochter zei op een avond dat ze het wel fijn vond dat we dicht bij haar woonden, maar vond het erg jammer dat ze nu niet meer naar Ameland op vakantie kon. Was het dan toch een inschattingsfout van onze kant? We verkochten onze jeep (vissen aan de Noord was niet meer aan de orde) en schaften daarvoor in de plaats een VW Camperbusje aan. De eerste reis was naar Camping de Roos in Olde Leie. Van daaruit gingen we dan per fiets naar de Zwarte Haan. Verrekijker mee, om te zien wie er op het strand van Zuud- West te Hollum liep. De volgende reis was Camping Roosdunen te Ballum. Onze klein(groot)dochter ging mee. Voor haar was het weer vakantie op Ameland. Daarna volgde Koudenburg bij AG en de Amelander Kaap. De drang naar Ameland en vooral naar Hollum werd steeds groter. Heimwee, heimwee werd er gezegd.  In 2010 was het zover. Makelaar erbij, bord in de tuin. Binnen een maand hadden we ons huis verkocht en kregen we van Reinier Kanger te horen, dat we tijdelijk zijn woning in De Hagen konden huren. Twee jaar na dato, weer wonen op Ameland in ons zo vertrouwde dorp Hollum. Een warme ontvangst werd ons deel. Sommigen zeiden dat het een lange vakantie betrof van twee jaar in Emmen. Een huis in “Legoland” is ons nieuwe onderkomen. Gelukkig hebben we het tij kunnen keren en een heimwee van twee jaar terug kunnen dringen. We weten het nu zeker. Heimwee is een rare ziekte.    

2012

© Gerard en Ria Vloedgraven