Een fijne Kerstherinnering

HOLLUM – Het eiland barst van de verhalen.

Wij verzamelen ze hier voor u. Anekdotes, geschiedenissen, reisverhalen, sprookjes: als het maar een link heeft met Ameland. De link kan het onderwerp zijn of de auteur.

Via deze link komt u bij alle verhalen.

Hieronder het verhaal van Ria Evers-Dokter.

Een fijne Kerstherinnering…..

Van de week stond  ik met Nel te praten over de viering van het kerstavondje van hun vereniging. Ze vertelde me dat het erg gezellig was geweest en dat ze het wat ouderwets hadden gehouden. Meteen kronkelden gedachten door mijn hoofd die eruit wilden en op papier gezet. Mijn fijnste herinneringen aan de kerst zijn namelijk ook wat ouderwets.

Het begon altijd met de reusachtige kerstbomen die neer werden gelegd in de tuin van de kerk of tegen de kerkenmuur. Als je die reuzen zag liggen begon het al spannend te worden, dan wist je…. het duurt niet lang meer. Je stelde je voor hoe men te werk zou gaan om die kerstbomen in de kerk te zetten, hoe moeilijk dat wel niet zou zijn.

Terwijl we wachtten op de kerst was er uiteraard een leger van vrijwilligers die er voor zorgden dat die kerstbomen op hun plaats werden gezet en dat ze prachtig werden opgetuigd, compleet met piek en èchte kaarsjes. Want, als het dan zo ver was, dat we de kerk binnen kwamen, stond hij daar, in de hoek, achter in de kerk. Hoog, vol versierselen, slingers en met die kaarsjes erin, die stralend brandden. Naast de boom stond een emmer met water en een lange stok met een spons eraan, waarmee je de eventuele brandjes kon blussen. We hadden natuurlijk ons beste goed aan, speciale kerstkleding die was gekocht tijdens een reis naar Leeuwarden. Soms was daar geen geld voor, maar dan had onze oudtante Aafke wel iets prachtigs genaaid en zagen we er allemaal schitterend uit.

Op tijd moesten we wel zijn, omdat je dan een fijn plaatsje kreeg. Dat plaatsje zocht je op de banken die in het middenpad stonden rond lange, witgedekte tafels. Op die tafels stonden schalen met fijne dikke, grote kerstkransen met parelkandij erop en witte kopjes. Die kopjes waren natuurlijk voor de hete chocolademelk die werd geschonken. De hele kerk geurde dan naar die chocola, citrusfruit en dennengeur. De dennengeur kwam niet alleen van de boom, maar ook van de versiering die op het midden van die tafels stond. Een gehalveerde aardappel met een gat er boven in, waar een kaarsje in paste. Daaromheen was rode crêpepapier gewikkeld, dat werd dichtgebonden met een sliert papier dicht rondom het kaarsje. Langs het kaarsje was dan nog een takje dennengroep gestoken. Schitterend zagen die tafels eruit: rood, wit en groen.

Het orgel speelde zachtjes, dominee kwam binnen zonder kerkenraad en droeg een mooi pak (en géén toga). Het mooie verhaal over de geboorte in de stal leek elk jaar weer even spannend en ontroerend en op den duur kende je de tekst vrijwel uit je hoofd. “Ere zij God in den hoge….” Was het lied dat zoooo lang duurde en “Stille nacht” bracht tranen in je ogen van ontroering.

En dan kwam het moment dat je een cadeautje kreeg: een boek. Een prachtig boek met een plakplaatje voorin met je naam en een Bijbeltekst erop. Ik heb ze nog allemaal….

Helemaal rozig van het lange opzitten en luisteren liepen we door de koude avond naar huis en voelden ons heerlijk.

En het allerleukste was, dat je bijna hetzelfde kon ervaren op de andere kerstavond. De kerken wisselden de kerstvieringen namelijk elk jaar om. Dus kon je de eerste kerstdag naar de ene kerk en echt meedoen omdat je bij die kerk “hoorde” en de andere avond kon je naar de andere kerk en kon je daar gewoon de viering meebeleven.

Ik wens u allen een heerlijke kerst.                                                     

Ria Dokter, 22-12.2013

Hollum Ameland