Column – Wetsuit aan de waslijn

HOLLUM – Vandaag een column over de inspirerende werking van Tri-Ambla. Het sportieve evenement kan aanzetten tot sportief bezig zijn en tot zwemmen in een wetsuit.

Wetsuit aan de waslijn

Dat heb ik altijd al willen hebben, zo’n pak dat aan je waslijn hangt te drogen en in zich heeft dat er avontuurlijke sportieve prestaties zijn geleverd, dat er is genoten van het water rondom het Waddeneiland. Tijdens het Omrop Fryslân interview op het terras van Nescafé had ik het er nog over met Femke de Walle en Geert van Tuinen: zwemmen in de Noordzee en dan het liefst dagelijks en zoveel mogelijk dagen. In de zomer lukt dat best, maar dan komt de herfst en wordt het koud. Krabbelen in het Amelander Gat is één maar om daar nu onderkoeld uit te komen is ook zo wat. Daarom stokten mijn vrijwel dagelijkse badjes bij het intreden van de herfst en beginnen ze pas ver na Pasen. Dat seizoen wil ik wel verlengen, sprak ik eind augustus stoer aan tafel bij Omrop Fryslân. Dan heb je een drysuit nodig, sprak Femke, of een wetsuit, zei Geert.

Het moment van aanschaf van een dergelijk pak diende zich eerder aan dan ik toen kon bevroeden. Tijdens de Tri-Ambla is Step One uit Borne aanwezig om wetsuits te verhuren en verkopen. Ik had er nog nooit eerder mijn oog op laten vallen, maar mijn overmoedige aankondiging live voor de radio, deed me nu een blik werpen op de gestroomlijnde pakken die als een tweede huid om je atletische lijf passen. Dat laatste kunnen we wat mijn lijf betreft vergeten, maar dat terzijde. Ik raakte aan de praat met de man in het wetsuitverkooptentje op het terrein bij de molen en voor ik het wist gaf ik mijn gewicht (realistisch, zeker niet te laag) en lengte op (mijn jeugdige hoogte: misschien ben ik al wat gekrompen, maar dat wil ik niet weten) en kwam hij met een pak ‘op maat’ aanzetten. Die Sail Fish had drie uur daarvoor nog in het water van de Waddenzee gelegen, verhuurd aan een atlete en ik kon het kopen voor de helft van de prijs. Super soepel. Ik kreeg uitleg over hoe je zo’n pak aantrekt zonder dat je hem meteen doormidden scheurt – dat zou net wat voor mij zijn – en hij vertelde dat vooral het kruis en de oksels goed moeten zitten. Voor ik het wist had ik de koop gesloten en liep ik met een zwart plastic tasje met daarin mijn lang gekoesterde wens. Hij was nog nat, zodat ik hem bij thuiskomst eerst aan de waslijn hing. Nu had ik er een, een wetsuit aan de waslijn.

Die zondag was het op een geschikte tijd hoog water en ik trok thuis het pak aan volgens de instructies van de man van Step One: plastic zakjes om je voeten om ze door de pijpen te laten glijden en met twee handen het pak over je billen trekken. Dat ging goed, ware het niet dat de rits aan de voorkant zat, zodat ik het hele zaakje weer uit kon trekken. Oefening baart kunst, houd ik me maar voor en glij nogmaals met mijn plastic zakjes in de pijpen. Kruis goed, oksels strak, kan ik armen en benen bewegen? Hij zit! Op het plaatje dat ik later in de webwinkel zie, zit zo’n pak om een vrouwenlijf met taille en sixpack. Ik heb nooit echt een taille gehad en dat zal er in dit leven ook niet meer van komen, maar dat sixpack, daar is natuurlijk nog wat aan te doen. Nu zit daar vooral dat vermaledijde buikvet.

Mijn vrouwelijke welvingen zitten samengeperst in een sport-bh – we zijn niet sportief maar goed geëquipeerd – en worden platgedrukt door het neopreen, zodat we opnieuw moeten leren ademhalen. En dan gaan we op de fiets, naar het strand om ons daar tot op onze Sail Fish uit te kleden en stoer het water in te stappen. Het is een wonder, het pak heeft een drijfvermogen waar mijn abominabele zwemtechniek mij nog niet mee vooruit krijgt, maar ik blijf warm. Mijn voeten voelen de temperatuur van het water en mijn handen ook, maar daar heb ik geen last van. Alleen mijn kruintje, dat voelt koud. Heel koud. Daar zijn weer mutsjes voor, zodat we nog langer in het seizoen kunnen blijven zwemmen.

Niet ver van het strand duikt een donker koppie op, een zeehond die even peilt wat voor vreemde vis daar drijft. Dan duikt hij onder en ik ga naar huis. Daar spoel ik mijn pak af en hang hem glimmend van trots aan de waslijn. 

Jeanet de Jong

⇒ bekijk hier meer foto's, ondermeer van scribent in het pak