Column over column

HOLLUM – Soms komt een column aan als een mokerslag. Dan kunnen we niet anders dan constateren dat, door de uitvergroting van de columnist, woorden hard aankomen. Ook realiseren we ons opeens weer dat onze woorden die we in het dagelijkse leven bezigen, ondoordacht deponeren, zonder of met bijbedoeling lanceren, als grap weglachen, wel eens harder aankomen dan bedoeld. En, misschien waren ze wel hard bedoeld, maar schrikken we van de commotie.

Wat de column teweegbrengt is een discussie die voortgaat tijdens het pakafrekenen, de visite, op de leugenbank, op twitter, facebook en aan de stamtafel.

Bij elke column denk ik weer: “Ha, leuk onderwerp. Hier moet over geschreven worden!” Bij vele columns voel ik ook onzekerheid. Ook ben ik bang voor executie, al heb ik wat dat betreft de nodige ervaring aan den lijve ondervonden. Eelt op de ziel wil nog niet groeien en dat maakt het leven lastig.

Als columnist heb ik me de rol toebedeeld om af en toe iets op tafel te gooien. Er wordt gretig naar gegraaid. De column over “Ik speul niet met ..” werd tot nu toe bijna duizend keer gelezen. Ik ben gebeld, gemaild en aangesproken en ik geef het eerlijk toe: het is moeilijk om het rugje recht te houden. Het is gemeengoed dat een boodschapper de schuld, of een deel van de schuld toegeschoven krijgt. Het zij zo.

Verder moet iedereen het zijne en hare maar uit het verhaal pikken – een verhaal dat overigens geen nieuwsbericht is en waar dus geen hoor en wederhoor heeft plaatsgevonden, maar dat een in een column verpakte bundel meningen is – en bij zichzelf te rade gaan.

Jeanet F. de Jong

>>> lees hier de column "Ik speul niet met .."