Tip
Een tip of adverteren? Neem dan contact op met info@persbureau-ameland.nl.
Column – Gestippelde dieseltreinworm
HOLLUM – De elfde column van 2023 heeft als titel 'Gestippelde dieseltreinworm’. Lees hem op de website van PA. Elk weekend verschijnt een nieuwe. De tiende van 2023, 'Leren taske', is via deze link te lezen.
Gestippelde dieseltreinworm
Hij bestaat, de gestippelde dieseltreinworm en sterker nog, hij komt voor in onze Waddenzee. Afgelopen week zat ik bij een tweedaagse training om ambassadeur van Werelderfgoed Waddenzee te worden. Dat ben ik feitelijk natuurlijk al lang, want bij elke wandeling met gasten over het eiland, Bunkerexcursie of Verhalenpad vertel ik over de schoonheden en kwetsbaarheden van het eiland en het Wad. In deze training ligt de nadruk op het werelderfgoed. Binnenkort worden we – in De Vlindertuin in Nes zat een hele groep eilanders en geïnteresseerden met ambitie om ambassadeur voor de goede zaak te worden – echte Werelderfgoed Waddenzee ambassadeurs, inclusief een diploma en bijschrijven op de website van Visit Wadden. Marloes Fopma, het Eilandmeisje van Terschelling, staat er al op. Zij vertelt, doet excursies en schrijft boeken. Een van haar laatste gaat over Waddenvogels. Nils Koster is nog maar zo kort ambassadeur – hij en nog twaalf eilanders werden op Vlieland getraind en afgelopen week erkend ambassadeur – dat hij nog niet eens is bijgeschreven. Nils ken ik als trekharmonicaspeler van Drijfhout. Hij deed mee aan de training als kaasmaker en is de man achter Vlielander Bunkerkaas. Inspirerende mensen, die Marloes en Nils en ook De Vlindertuin groep van Ameland bestaat uit mensen met mooie werkkringen en boeiende verhalen. Ergens dit voorjaar worden ze echt tot ambassadeur van het Werelderfgoed Waddenzee uitgeroepen en dan komen ze als groep nog wel in de publiciteit.
Onderdeel van de training was een excursie naar de Ballumer Blinkert en het Hagedoornveld. We zagen de kerf in de duinen en het effect van de zandverstuiving. Tegenover het Hagedoornveld zagen we wat een teveel aan stikstof met de begroeiing doet en werden we gewezen op het land van negen boeren. Dat deed me denken aan de negen straatjes in Amsterdam. Meer dan dertig jaar geleden reisde ik daar regelmatig naartoe, want in de Reestraat zat een geweldige kapper. Het nuttige verenigde ik dan met het aangename van een bezoekje aan mijn geliefde Amsterdam. De kapperszaak bestaat niet meer, dus ik moet andere redenen verzinnen om naar de hoofdstad te gaan. Reden overigens zo gevonden; in april staat er weer iets op de planning.
Een ander onderdeel van de training bestond uit een nat en koud maar bijzonder interessant uitstapje op het Wad zelf. We gingen in de oksel van de veerdam, op de plek waar wel wordt gekitesurft, de bodem van de Waddenzee op. Het eerste dat opviel waren helder groene geleiachtige bolletjes die her en der op het zand lagen, half in het beetje zeewater dat met de ebstroom was achtergebleven. Het zijn eierpakketjes van een wadworm met een ongelooflijke naam. Zijn wetenschappelijke naam kreeg hij al in 1767, maar zijn Nederlandse benaming kan niet anders dan van een latere datum zijn. De groene bolletjes zijn van de gestippelde dieseltreinworm. Hij bestaat echt, meneer Google en mevrouw Wikipedia zeggen het ook. Ik roep hem uit tot de mooiste soortnaam van deze week: gestippelde dieseltreinworm.
Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl
