Column – Een vaste brug

HOLLUM – De eerste column van dit jaar gaat over de overtocht met de veerboot, een brug die vast bleef zitten en de informatie die niet kwam.

Een vaste brug

We reden vanuit Leeuwarden naar Holwerd, zetten ons neder bij Land en Zeezicht en zagen de boot van verre aankomen. Op tijd. Heerlijk, de boot was op tijd. We hadden een spannende dag achter de rug en snakten naar ons eigen huis, de eigen stoel en een warm kopje thee op onze eigen bank.

De overtocht ging voorspoedig maar toen kwam het aanmeren. De brug kwam niet naar beneden en daar zaten we in ons autootje, dat steeds kouder werd. Moeten we nu de motor aanzetten? Is het zo opgelost? Of gaan we naar beneden nog een kopje koffie halen? We wisten het niet en we zagen alleen maar dekpersoneel dat liep, stond, keek en iets deed. Maar de brug kwam niet naar beneden en de ene na de andere automobilist stapte uit om poolshoogte te nemen.

Wagenborg is een modern bedrijf, van vele communicatiemiddelen voorzien. Een omroepsysteem bijvoorbeeld, waarmee je passagiers kunt informeren als er iets bijzonders aan de hand is. Niet dat dit vaak wordt gebruikt. Amelanders moeten de hartelijke welkomstgroet van de kapitein ontberen net als het sympathieke “Wel thuis voor de eilanders en een fijn verblijf voor de gasten”, dat je op veerboten naar Vlieland, Terschelling en Texel kunt horen. Elke keer is dat weer een verrassing. Een heel klein warm bad.

Kunnen of durven onze kapiteins dat niet? Mogen onze kapiteins dat niet? Willen onze kapiteins dat niet? Een ontkenning op de middelste vraag kan ik me niet voorstellen, maar het is natuurlijk mogelijk. Als het om durven, kunnen en willen gaat dan is zachte dwang van de werkgever en desnoods een schopje onder de kapiteinskont een middel. En anders is er nog uit de wereld aan workshops en cursussen te kiezen die van harte een paar stoere zeebonken het spreken in de microfoon bijbrengen.

Bij een calamiteit, ook al is hij niet groter dan een brug die niet naar beneden wil, hoort een berichtje van boven, vanuit de stuurhut. “Beste mensen, we hebben een storing in de brug. Hij wil even niet naar beneden. We doen onze uiterste best er zo gauw mogelijk beweging in te krijgen zodat u naar huis kunt. Het zal nog wel enkele minuten duren.” Dat laatste kunnen ze noemen op basis van ervaring, want de brug blijft wel eens vaker plakken. Is dat moeilijk? Nee, dat is niet moeilijk. Is het nuttig? Zeer! Is het nodig? Nou en of! De mensen aan boord snakken naar informatie over de vertraging. Ze willen weten wanneer ze naar huis kunnen, naar het bankje en het warme kopje thee. 

Jeanet de Jong