Woordengolven: Gedicht van de maand

De zee heeft op veel mensen een onverklaarbare aantrekkingskracht en is ook voor velen een onuitputtelijke bron van inspiratie. De zee is misschien wel het meest geschilderde onderwerp ter wereld. We vrezen en bewonderen de zee. Er valt dus veel te zeggen over die enorme deinende hoeveelheid water en de eilanden die erin liggen. Dichters proberen dat met hun allermooiste woorden te doen, die wij hier voor jou verzamelen. Deze maand een gedicht over de zee van dichter Kira Wuck.

De zee heeft honger

Als je wilt weten waar mensen wachten
dan moet je peuken zoeken
op het strand liggen
kleine dromen als opgevouwen briefjes

wachten is als de zee
tijd komt naar ons toe
maar kan zich ook van ons keren
als een uitgestrekte droogte

dorst is zo groot dat we hem niet benoemen
zout water kunnen we niet drinken
niemand weet hoelang de zee slaapt
haar dijen zijn altijd koud en gewillig

alles wat we bezitten nemen we mee
beneden zwemmen kinderen zonder honger
het liefste willen we teruggaan naar het moment
voordat alles begon te wankelen

toen wachten nog dromen betekende en
de zee geen honger had

Kira Wuck
Uit: De zee heeft honger
Uitgeverij Podium, Amsterdam (2018)