Column – Van Texel

HOLLUM – De drieëndertigste column van 2022 heeft als titel ‘Texel’. Lees hem op de website van PA. Elk weekend verschijnt een nieuwe. De tweeëndertigste van 2022, 'Appels en peren', is via deze link te lezen.

Van Texel

Dit weekend zit ik op Texel voor een allerliefst vertelfestival dat in een allerliefst dorpje iets boven Den Burg wordt gehouden. Verhalen in de Wind heet het en het vindt grotendeels in huiskamers in De Waal plaats. Achter een van de huizen aan het Hogereind, de straat waar eigenlijk alle huiskamers van het festival staan, heb ik een leuk appartementje kunnen huren, een B&B zonder ontbijt. 

Samen met collega-vertelster van Ameland Vertel!,T, stapte ik op en van de TESO en struinde door Den Burg. We vonden een mooi plein, pakten een lekker lunchje en vervolgden onze weg naar de Albert Heijn om boodschappen in te slaan voor het ontbijtje dat we zelf moesten regelen. We passeerden boekhandel Het Open Boek en als ex-boekhandelaarster is het altijd moeilijk om zomaar een boekwinkel voorbij te lopen. In Het Open Boek vonden we alle twee iets te lezen en achterin de zaak was een kleine tentoonstelling ingericht met schilderijen en tekeningen van Theo Goedvriend (1879-1969). Daar gingen we even kijken. Zonder dat we ernaar vroegen voegde de boekenbaas zich bij ons. Hij bleek een enthousiaste verteller over de kunstenaar die hij op het spoor was gekomen en waarvan hij enkele werken in het bezit had en nu een tentoonstelling had samengesteld. Goedvriend kwam niet van Texel maar was er wel regelmatig te vinden en maakte verschillende schilderijen van ver- en havengezichten, boerderijen en landschappen. Waar wij vandaan kwamen, wilde spraakwaterval boekenbaas weten en zo kwamen we op Ameland uit. "Nou ja zeg," zei de boekenbaas, die ook Theo bleek te heten. "Nou ja zeg, dan moeten jullie maar eens aanwijzen welke van deze schilderijen van Ameland is." Een van de werken had in een veilingcatalogus beschreven gestaan als 'van Ameland'. We vonden hem niet en Theo vertelde dat wat als 'van Ameland' werd betiteld, toch echt 'van Texel' bleek te zijn. Er stond een type schuur op zoals wij die van Ameland niet kennen. 

Theo vertelde vervolgens dat hij zelf gedichtjes maakte, allerliefst en kolderiek, en dat Simon Dros een van zijn schrijfsels op het Waddenvertelfestival op Ameland had voorgedragen. De wereld bleek weer klein, want dàt Waddenvertelfestival hadden wij van Ameland Vertel! georganiseerd in het pre-coronajaar. Het "Hoe is het mogelijk!" schalde door de winkel en er werden adressen over en weer uitgewisseld. T en ik gaan nu eerst luisteren naar Verhalen in de Wind en buigen ons bij thuiskomst over een volgende editie van Waddenvertelfestival. Boekenbaas Theo en zijn kolderieke Texelse gedichten mogen dan niet ontbreken.

Jeanet de Jong

jeanet.de.jong@knid.nl