Column – Appels en peren

HOLLUM – De tweeëndertigste column van 2022 heeft als titel ‘Appels en peren’. Lees hem op de website van PA. Elk weekend verschijnt een nieuwe. De eenendertigste van 2022, 'Aanhef', is via deze link te lezen.

Appels en peren

Afgelopen week was een wel erg drukke week. Over sommige stukken had ik veel te lang zitten epibreren, waardoor ik allengs dichter en dichter bij de deadline van Ameland InZicht nummer 29 kwam. De stukken moesten worden ingeleverd en eigenlijk schreef ik ze pas toen de ketel bol stond van de druk. Het blad komt begin oktober uit. Uiteindelijk ben ik content met mijn bijdrage, vooral die over het Kabouterdörp in het Hollumer bos. In het verhaal wordt de ontstaansgeschiedenis van het bijzondere dörpke ontsloten. Het is tevens een eerbetoon geworden aan de man die het in gang zette.

Op die deadline volgde direct een nieuwe, zodat er van bijkomen geen sprake kon zijn. Ik heb de geschiedenis van de redding bij paal 21:600 aangegrepen om die van diverse kanten te bekijken. Daarvoor moest ik zoveel mogelijk betrokkenen te spreken zien te krijgen. Dat kost heel veel tijd en puzzel- en structureerwerk, maar ook dat is gelukt. Een dezer dagen, of komende zaterdag, dat is nog niet helemaal zeker, komt het in de krant en op deze website. Met een ere wie ere toekomt en een redelijk geslaagde poging om boven water te halen waar het goed en mis ging.

Nu al die stukken uit de pen zijn is het tijd voor rust en kalmte. Dat vind ik onder meer in mijn achtertuintje van een paar vierkante meter. Al hoe klein het ook is, er staan wel zes bomen in. Het zijn leibomen, drie appels en drie peren, die een perfect groen gordijn vormen, koelte brengen en nog vruchten opleveren bovendien. Vooral de appels dragen rijk dit jaar. De peren daarentegen staan veel dikker in het blad. In totaal tel ik maar een stuk of vijf peertjes. Voor de appeloogst heb ik al kratjes van zolder gehaald. Ze worden straks gevuld met vele tientallen vruchten. Pluktijd: oktober, staat op het label. Nu zitten de steeltjes nog goed vast en onderwijl groeien de appels met al die zonneschijn en af en toe wat water dik en blozend. Sappig en goed van smaak, belooft het label. En ze zijn goed voor de moes. Zelfbestuivend, het kan niet op. De peren zijn Conference handperen. Ze bloeiden uitbundig, maar dit jaar is geen goed perenjaar. Wel wordt het smakelijk appels eten en appeltaart en appelmoes. Iedere appel smaakt bomig, wil het gezegde ons doen geloven. We gaan het beleven. En wat de peren betreft? Als de peer rijp is, valt zij. Appels met peren vergelijken, het kan prima!

 

Jeanet de Jong

jeanet.de.jong@knid.nl